Madly in love

De aankomst

'Pap, hoe lang moeten we nog?'

Na de misser van mijn moeder was ik geneigd zo min mogelijk tegen haar te praten, maar dit was natuurlijk belachelijk, het was iets tussen mijn vader en haar.

'We zij er bijna lieverd, nog 5 minuten denk ik.'

Het laatste stukje ging enorm snel. Iedereen keek wat naar buiten om onze nieuwe buurt aandachtig te bekijken.

Voor ik het wist waren we er al. We reden een mooie moderne wijk in met allemaal middelgrote huizen. Op de straat zat een mysterieus groepje jongeren van mijn leeftijd ongeveer, tussen de 16 en de 20 schatte ik ze allemaal. Maar toen we iets dichter langs ze reden, viel me iets raars op. Deze jongeren hadden allemaal de zelfde felgekleurde ogen. Allemaal andere kleuren, maar toch allemaal even bijzonder.

'Kijk schat, zij willen je wast wel een beetje rondleiden in deze nieuwe buurt.'

Blijkbaar was het rare ogen ding haar nog niet opgevallen. Anders had ze hen vast beledigd.

'Misschien.' Zei ik dus maar.

Ondertussen had mijn vader de auto netjes geparkeerd voor ons nieuwe huis. Ik stapte uit de auto en keek nog een keer naar het groepje. Ik zag al snel dat de jongen met de felgroene ogen was verdwenen. Waar was hij? Ik liep naar de achterbak om daar mijn tas uit te halen. Maar de tas was al weg.

'Luke, geef m'n tas terug.'

'Waarom zou ik jou tasje hebben, prinses?' Zei hij sarcastisch terug.

'Zoek je dit soms?'

De jongen met de groene ogen stond achter me.