Madly in love

Stop!

'Dank je voor de hulp, ik geloof dat ik je toch wel nodig heb.' Ik probeerde het weg te lachen.

Deavon maakte me los van de stoel.

'Yara, maak het alsjeblieft nooit meer uit.' Deavon keek smekend naar me.

'Sorry.'

Om ons heen zag ik een slagveld. Grace zat bovenop 1 van de mannen en probeerde hem duidelijk te verstikken. Irena werd tegen een muur gegooid door iemand. Jaiden sloeg 1 man weg, daarna draaide hij zich om, waar hij werd verrast door een vuist in zijn eigen gezicht. Het was een 50-50 strijd.

Opeens vloog Dawsen voor me langs.

'Weet je zeker dat dit is wat je wil Dawsen? Je krijgt nog 1 kans om op te geven.' Caleb klonk kalm.

Een kreunend geluid ontsnapte uit Dawsens lichaam.

'Caleb, al wordt dit mijn einde, ik geef niet op.'

'Yara, ik ga even helpen, ik ben zo terug.' 'Deavon liep naar Dawsen toe om Caleb te helpen.

Net op het moment dat Caleb en Deavon het af wilden maken hoorden ik een schreeuw die iedereen deed stilstaan.

'STOP!!'

Mijn eigen stem.

'Wat is er schat?' Deavons stem verbrak de stilte.

'Jullie moeten dit niet doen! Jullie mogen niet in coma raken! En het is niet Dawsens schuld, maar die van mij.' Ik stond op van de stoelen liep naar de 3 waar ik het tegen had toe.

'Wie heeft jou ook alweer geprobeerd te vermoorden?' Caleb klonk sarcastisch.

'Maar dat komt door mezelf.'

Achter me stonden Grace, Irena en Jaiden op en kwamen om me heen staan.

'We gaan nu naar huis Yara.' Irena's ogen stonden groot en ze klonk verschrokken.

Voor ik iets kon zeggen trokken Jaiden en Irena me mee. Ik wist dat ik veel sterker was, maar ik bevond me in een soort trance.

Heel vaag op de achtergrond zag ik de rest van de vampiers ook meekomen.