Madly in love

Eerste jacht

'En nieuweling, hoe bevalt het?' Grace was duidelijk extreem blij dat ik er nog was, want ze klonk heel enthousiast.

'Het is wennen, vooral als ik in de spiegel kijk. En het gevoel dat je krijgt in je neus als er mensen langs het huis lopen is ook nieuw.'

'Ja, wij zijn er nu aan gewend! Je moet gewoon niet toegeven aan de verleiding, anders hebben de beschermers iets om tegen je te gebruiken.' Irena klonk ook enthousiast.

'Zal ik proberen.' Ik gaf Irena een knipoog.

'Je bent echt een prachtige vampier Yara.' Irena gaf Jaiden een stomp.

'Wacht eens, hoe zit het nu met mijn ouders?' Ik keek al mijn soort genoten stuk voor stuk aan.

'Ze denken dat je het moeilijk hebt met het verlies van je broer. En dat je daardoor even weg moest. Overmorgen is trouwens de begrafenis, kijk maar of je er heen wilt.' Deavon was uiteindelijk degene die het woord deed.

'Okee. Ik wil wel naar de begrafenis. Dat lijkt me er bij horen, ik kan het mijn ouders niet aan doen om niet te komen.' Ik pakte Deavon's hand omdat ik het moeilijk had met praten over mijn broer.

'Dat is goed. Is het goed als je volgende week weer naar school gaat?'

'Ja, dan kan ik nog 1 week wennen aan mijn nieuwe leven als vampier. En dan kan ik leren om te gaan met mensen.' Zo te voelen aan mijn neus liepen er weer mensen langs.

'Zullen we anders nu beginnen met het wennen aan mensen?' Deavon keek me hoopvol aan.

'Okee, maar hoe?'

'Eerst moet je je voeden met dierlijk bloed, zodat je dorst verminderd. Daarna gaan we de straat op, daar lopen altijd mensen.'

--------------------------------------

We liepen door het grote, donkere bos. Opzoek naar dieren.

Mijn neus was de beste van ons allemaal, omdat ik nieuw was, dus ik liep voorop.

'Volgens mij ruik ik wat in noordelijke richting.' Alle hoofden schoten tegelijk in noordelijke richting.

We renden allemaal met een onnatuurlijke snelheid naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Wat voelde dit heerlijk, zo hard door het bos rennen. Ik was hier echt voor gemaakt, ik had er altijd al van genoten om te rennen.

'Kijk daar', zei ik bijna geluidloos. Daar naast een boom stond een hert uit een plas water te drinken.

'Yara, je moet snel handelen.' Ook Caleb sprak haast geluidloos.

Ik sprong in 1 keer op het hert af. Voor het beest zich kon bedenken wat er gebeurde zette ik alsof ik het gewend was mijn tanden in zijn nek. Met grote tuigen stroomde het bloed mijn mond in. Wat was dit een heerlijk gevoel.

Maar na een korte tijd was het hert leeg.

'Goed zo. Is je dorst een beetje gelest?' Ik keek, verwilderd door het bloed, om me heen.

'Ja.'

'Haha, het ging lekker hè? Laten we terug gaan.' Irena leek verrast doordat het zo goed ging.

Zonder verder iets te zeggen liepen we terug onze wijk in.

'Ik ruik iets, iets beters dan dat hert.'

Mijn hoofd draaide haast automatisch naar de richting waar de geur vandaan kwam.

'Deavon weet je zeker dat ze hier klaar voor is?'