Madly in love

Eerste schooldag

'Yara, lieverd, wakker worden!'

Mijn moeder.

De waarheid was dat ik al lang wakker was. Ik was de hele nacht aan het nadenken over de rare ogen. Waren het kleurlenzen? Maar waarom zouden ze allemaal kleurlenzen in doen?

Nou ja, ik moest me er maar niet zo druk over maken. Eerst maar eens mijn nieuwe bed uit zien te komen. Gelukkig wad het vrijdag, maar 1 dagje voor het weekend.

Met heel wat moeite was ik dan eindelijk zover. Ik was beneden om te ontbijten. Voor mijn eerste schooldag had ik een lichte skinny jeans gekozen, gecombineerd met mijn nieuwe rode trui, het was namelijk winter. Mijn lange bruine haar had ik in een vlecht gedaan.

'Waar is Luke?' Mijn broer was altijd als eerste beneden dus dit leek me verdacht.

'Hij is ziek in zijn bed.' Mijn moeder zag er erg slecht uit. Haar platina blonde haar stak in wilde pieken alle kanten op. Mijn altijd barbie achtige moeder had geen make up op, en daardoor vielen de donkere kringen onder haar ogen extra op. De roze badjas en de fluffy pantoffels maakten het beeld niet veel beter.

'Ik eet wel wat onderweg, ik ben een beetje laat.'

Ik pakte mijn broodje en een flesje water en liep naar buiten toe om mijn fiets te pakken.

Tegenwind. Lekker dan, gelukkig was de school maar 2 kilometer van mijn huis vandaan.

Pfff, eindelijk op school, dat korte rotstukje had me een halfuur gekost door die vervelende tegenwind. Mijn vlecht zou er wel niet meer uitzien, maar nou ja.

Gelukkig had ik alle dingen als mijn rooster en mijn kluis al geregeld met meneer Stevens, mijn mentor. Vol goede moed voor mijn eerste dag liep ik naar mijn kluisje.

Hij stond daar. Deavon.

'Hee!' Zei ik een beetje te blij dat ik hier iemand kende. Hij keek mijn richting op, maar reageerde niet. Ik liep naar hem toe, want ik dacht dat hij me niet gehoord had.

'Hee Deavon.'

Nog steeds geen antwoord, ik werd alleen maar uitgelachen door hem en zijn vrienden. Wat was er gebeurd met die lieve jongen? Deavon en z'n vrienden liepen weg. Nou ja, het zou wel. Ik pakte mijn boeken en liep naar mijn eerste lessen van dit schooljaar, biologie, van mijn mentor, en wiskunde. Mijn lievelingsvakken, niet dus...

Ik liep de klas binnen.

'Iedereen, dit is de nieuwe leerling, Yara.' Het was helemaal stil in de klas.

'Yara, ga maar daar zitten.' Meneer Stevens wees naar een lege plek naast een lange gespierde jongen met wild donker haar en felgroene ogen. Deavon.

Zou hij weer tegen me praten?

'Hee.' Probeerde ik. Maar niks, geen antwoord, niet eens een blik.

'Meneer, laat haar alstublieft ergens anders zitten.'

Wat had hij?

'Nee Deavon, ze blijft lekker zitten, gedraag je.'

Ik snapte er echt niets van.

'Iedereen aan het werk, Deavon kan jij Yara even op weg helpen?'

'Ja ja.'

Ik kreeg 1 blik van hem, een hele verwarrende. Aan de ene kant heel warm, maar aan de andere kant was het een lege blik.

'Wat moeten we doen?' Deze keer hoopte ik toch echt een antwoord te krijgen.

'Ik zou zeggen, succes er mee.'

'Wat heb jij?'

'Wat heb je zelf? Wat denk je wel niet, dat ik je mag? Haha, laat me niet lachen!'

Het raakte me, terwijl ik hem amper kende. Iets in me knapte en ik hield het niet langer. Ik rende het lokaal uit, naar de wc's. Eenmaal voor de spiegel biggelde er een traan over mijn wang. Wat een fijne eerste dag was dit! Ik veegde de traan van mijn gezicht. Hoe achterlijk was ik aan het doen? Ik had mijn dag gewoon niet. Maar ik moest nu toch echt terug naar het lokaal.

'Yara wat ging je doen?'

'Ik was naar de wc meneer.'

'Ga maar gauw zitten dan, de volgende keer wel even vragen.'

Hij was verdwenen. Deavon was weg.

--------------------------------------------

Ik kwam er achter dat Grace bij mij in de klas zat bij wiskunde. Ze zat naar me te wuiven.

'Yara, kom hier zitten!' Gelukkig haatte zij mij niet.

Ik haastte me naar haar toe.

'Hee, weet jij wat Deavon opeens heeft Grace?'

'Ooh, dat, laat hem maar. Hij trekt wel weer bij.'

Ik hoopte vurig dat ze gelijk had want ik had geen zin in mensen die me niet mochten. Ten slotte moest ik toch echt een heel jaar met biologie naast hem zitten.

'Maar even wat anders.'

Grace begon heerlijk te kletsen over van alles en nog wat, dus het uur schoot voorbij.

-----------------------------------------

'Alsjeblieft Luke, ik heb thee voor je gezet.'

Mijn zieke broer zag er helemaal niet zo ziek uit.

'Geen zin, kan je alsjeblieft weg gaan?'

Wat hadden sommige mensen vandaag? Was het 'haat Yara dag'?

'Nee, ik ga niet weg. Niet tot je me uit legt waar je gisteren is gebeurd toen je met Deavon ging praten, en waar ging je daarna ineens heen?'

'Zusje van me, sommige dingen gaan jou helemaal niks aan, zou je nu alsjeblieft mijn kamer willen verlaten?'

---------------------------------------

Wat een kutdag; eerst vreselijke tegenwind, daarna Deavon, daarna mijn broer, en ook nog een preek van mijn moeder net, over dat ik een rotpuber ben.

Fijn.

Nou ja, nu lag ik in mijn heerlijke bed en maakte het me allemaal niks meer uit. Nu was het tijd om te slapen en aan niks te denken.