Madly in love

Herinneringen

'Yara, goed je te zien. Ik hoorde van je geheugenverlies. Weet je nog wie ik ben?' Vroeg de jongen met blauwe ogen.

'Nee, sorry. Het spijt me heel erg.'

'Geeft niet, jij kan er niks aan doen!' Zei Deavon terwijl hij in mijn hand kneep.

'Mijn naam is Caleb, en dit hier is Jaiden.' Zei de jongen met de blauwe ogen terwijl hij wees naar de jongen met oranje ogen.

'Dus dat verhaal is waar he? Dat wij vampiers zijn?' Vroeg ik.

'Ja.' Zei Jaiden.

Misschien was Grace zo gek dan nog niet.

'Kunnen jullie me een beetje inlichten voordat die drie anderen komen?'

'Ze hebben je geprobeerd te vermoorden. 2 van hen zijn vampiers, ze heten Cloe en Jona, de derde is een beschermer, zo'n beetje het tegenovergestelde van vampiers. Zij heet Claudia. Cloe doet dit omdat ze mij terug wil, heel vroeger waren wij samen. Jona doet dit omdat hij wraak wil, ik heb vroeger zijn moeder vermoord, per ongeluk, en hij wil nu dus iets dierbaars van mij afnemen. Claudia doet dit omdat zij ook jaloers is, maar niet op mij. Een andere beschermer, Dawsen genaamd. Hij wil jou inplaats van haar.' Bij de naam Dawsen voelde ik weer zo'n gevoel. Deavon merkte dat en keek een beetje jaloers.

'Herinner je je hem?'

'Ik geloof het wel ja. Kan hij ons niet helpen?'

'Nee.' Was het enige antwoord wat ik kreeg van Deavon.

'Denk er eens over na man, zo'n stom idee is dat namelijk nog niet eens.' Zei Irena.

'Ik wil het niet. Punt uit.'

'Deavon alsjeblieft?' Probeerde ik nog 1 keer.

'Nee Yara, wij kunnen dit met zijn 5en ook wel.'

'6en zal je bedoelen.'

'Weet je zeker dat je wil helpen? Je bent nog steeds gewond.' Zei Grace.

'Ja ik weet het zeker ja.' Ik werd een beetje geïrriteerd.

Al onze blikken gingen tegelijk een kant op. Naar een middelgroot, wit huis. Er kwam een ijzig gegil vandaan.

'Yara, dat is je ouders's huis.' Zei Caleb geschokt.

'O god, we moeten iets doen!' Ik liet Deavons hand los.

We kwamen allemaal tegelijk in beweging. Voor ik het wist had ik weer zo'n onnatuurlijk tempo bereikt.

We stopten voor het witte huis.

'Wat doen we nu?' Vroeg ik. mijn vraag werd beantwoordt met nog een ijzige gil vanuit het huis.

Iedereen vatte dat op als een teken om naar binnen te gaan. Wat ik daar zag was een beetje vreemd. Ik zag namelijk helemaal niemand.

Achter ons sloeg de deur dicht. Alle lichten vielen uit.

'We zijn in de val gelokt.' Zei Irena op fluistertoon. En ze keek angstig om haar heen.

'Alles komt goed lekkerding.' Zei Jaiden. Hij nam haar in zijn armen.

'Geen tijd voor grapjes, we moeten naar boven.' Zei Caleb.

Ik probeerde me dingen te herinneren, maar het lukte niet. Dit huis leek totaal nieuw voor me.

Ik wilde net opzoek gaan naar de trap toen ik een stem hoorde.

'Yara hoe kan jij nog leven?' De persoon die dit zei was een meisje die ongeveer mijn leeftijd was. Ze leek net een barbie. Ze viel wel op tussen ons, want ze was de enige die geen bijzondere ogen had.

'Wie is dat?' Vroeg ik heel zachtjes aan Deavon die naast me stond.

'Dat is Claudia, de beschermer.' Deavon ging een beetje beschermend voor me staan.

'Ik zie je nog steeds hoor.' We draaiden ons allemaal verschrokken om, want dit kwam van de andere kant van het huis.

Ik wist dat dit Jona moest zijn, want dat was de enige jongensnaam.

'Wat willen jullie toch van me?' Dat was een domme vraag van me, want ik wist het antwoord natuurlijk al.

'Je had al dood moeten zijn Yara, de enige reden dat je nog leeft is dat je op de een of andere manier de kracht hebt van een pasgeboren vampier.' Zei Jona.

Deavon seinde naar de anderen dat ze om me heen moesten gaan staan.

Weer schoten onze blikken een andere kant op, deze keer naar de trap. Ik hoorde gekraak.

'Wil je me dan nog steeds niet terug Deavon?'

Het eerst wat tevoorschijn kwam van Cloe waren haar voeten, omhuld met mooie zwarte hakken. Er werd steeds een nieuw stukje zichtbaar. Eerst haar prachtige, lange benen. Vervolgens haar prachtige zandloperfiguur en als laatste haar mooie gezicht omhuld met haar donkerbruine haar. Ze had een heel kort, rood jurkje aan die prachtig stond bij haar marineblauwe ogen.

Ze zag er adembenemend mooi uit.

'Cloe wat wil je hier mee bereiken?' Vroeg Deavon.

'Deavon kijk naar me.' Zei Cloe, en ze kwam dichterbij.

Ze stopte pas toen ze op nog maar 30 centimeter van hem afstond.

Ze leken beide in trance, tot Deavon zich er van los maakte.

'Ik wil jou niet meer. Ik ben nu met Yara.'

Deavon deed een paar stappen achteruit tot hij mijn hand kon vastpakken.

'Vind je dat niet een beetje saai dan? Bij mij heb je alle vrijheid die je je kan wensen.' Probeerde Cloe nog.

'Cloe doe niet zo zielig. Zoek een eigen vriend.'

'Uhh pardon Yara, maar ben je soms alles vergeten? Jij bent degene die een eigen vriend moet zoeken, niet ik.'

Eigenlijk was het best ironisch want ik was natuurlijk ook echt alles vergeten.

'Cloe doe niet zo kinderachtig, wij zijn uitelkaar en dat is niet vanwege Yara.'

'Ik weet niet wat jij met hem hebt gedaan heks, maar het werkt verdomd goed. Als je het zo wil spelen kan ik dat ook. Er is maar een manier om dit uit te vechten. En dat is letterlijk vechten.' Zei Cloe. Ze liep op me af, maar Deavon liet haar niet dichtbij komen.

'Cloe laat haar met rust. Ze is nog aan het revalideren van jullie vorige poging.' Zei Deavon terwijl hij zijn tanden liet zien.

'Deavon laat mij dit maar oplossen.' Zei ik en ik wurmde me langs hem.

'Kom mee naar het bos en dan lossen we dit voor eens en altijd op.' Zei Cloe.

--------------------------------------

Hee even Lotte hier!

Even een testje.

Als je nog leest please even comment sturen, want ik ben heel benieuwd hoeveel het er zijn!

Ik vind het sowieso altijd heel leuk om berichtjes van jullie te ontvangen!

Dankjewel alvast!

X Lotte