Madly in love

Gecondoleerd

'Hee lieverd. Hoe gaat het?' Mijn moeders ogen stonden leeg.

Ik gaf haar een knuffel.

'Kom binnen.' Mijn vader kwam naast haar staan, en hem gaf ik ook een knuffel.

We liepen naar de bank.

'We moeten je iets vertellen Yara. Wij zijn niet je echte ouders en Luke is niet je echte broer. Wij houden natuurlijk wel heel veel van je.'

'Ik weet het, Luke heeft dat al verteld. Maar waarom zeggen jullie dat nu?'

'Het leek ons belangrijk in deze vreemde tijd.' Mijn moeder begon te huilen.

Ik kon dit niet. Mijn ouders wisten niet van wat er gisteren was gebeurd, zij zagen Luke als een lieve jongen die nooit wat kwaad deed.

'Pap en mam, ik moet weg, ik zie jullie wel weer.' Eigenlijk kon ik dit niet maken, maar ik moest weg.

'Yara wacht!'

Maar ik was al weg. Ik liep de kou in buiten. Daar stond het witte huis van Deavon, maar ik moest echt weg. Even een stukje in het bos lopen. Ik besefte dat het al een hele tijd geleden was dat ik had hardgelopen, dat had ik niet meer gedaan sinds ik hier woonde.

Ik begon te rennen. Wat voelde dat goed, de wind door mijn losse haren en de kou in mijn gezicht. Even vergat ik al mijn zorgen, tot.... Daar stond een gespierde jongen met bruin haar. Dawsen.

Ik besloot toch maar gewoon door te rennen, dan maar om hem heen.

'Hee Yara, wacht even. Ik moet je spreken.' Daar had ik dus echt geen zin in, ik rende dus gewoon door.

'Geloof me, ik ben sneller dan jou. Rennen heeft geen zin.' Hij haalde me in en ging voor me staan.

'Laat me met rust!' Ik probeerde langs hem te komen, maar hij hield me tegen.

'Ik zei dat ik met je moest praten.' Hij probeerde kalm te klinken.

'Laat me los!' Ik probeerde hem te trappen.

Ik bedacht me later ook dat ik een beetje overdreven reageerde, maar ik denk dat dat kwam door alle drama de laatste tijd.

'Yara, ik voel geen pijn. Wat ik je wilde zeggen is gecondoleerd. En ik wil je waarschuwen voor de bloedzuigers.'

'Geef me 1 goede reden om naar je te luisteren? En het zijn vampiers.'

'Dat had je broer gewild, maar kijk gewoon uit dat je niet in een soort trance raakt.'

'Punt 1, hoe weet jij wat Luke wil? Punt 2, Luke is mijn broer niet eens. Punt 3, ik ga nu weer verder als je het niet erg vind, eigenlijk ook als je het wel erg vindt.'

Ik rukte me los van Dawsen. Terwijl ik weg rende voelde ik zijn ogen in mijn rug.

'Yara ik ben verliefd op je, wij zijn voor elkaar gemaakt.'