(Wattpadde Bir deli Kumsal adlı ilk kitaptır.)
(Düzenleniyor...)
Üç abiyle yaşıyorsanız, bela mıknatısıysanız ve fazla güzelseniz hayat sizin için çok zordur. Bir de karadenizliyseniz... Geçmiş olsun.
Mahallenize üç kız kardeşiyle bir adam taşınırs...
Dün abimin kestiği elbisenin intikamını almak için bugün erkenden kalktım. Rutin işlerimi hallettikten sonra hızlıca giyindim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Polat abimin odasına sessizce girdim.
"Sen misin elbisemi kesen?"
Elimdeki makasla sakalını kestim. Sessizce aşağı indim. Yan evimize yeni birileri taşınıyordu. Elçin'le sözleşmiştik, bugün yeni komşularımıza yardıma gidecektik. Kendime çay koydum. Yarım saatlik uzun bir kahvaltıdan sonra çay içiyordum.
"Kumsal!"
"Aha uyandı! Kaç kızım kaç. Canını seviyorsan kaç." diye mırıldandım.
Koşarak kapıya gittim. Merdivenlerden uçarak inen Polat abim beni gördü.
"Kaçma!"
Koşarak kapıdan çıktım. Yan eve koşmaya başladım. Elçin, bir kadın ve bir çocuk bahçedelerdi. Çocuk nakliyecilere yol gösteriyordu. Elçin de kadınla konuşuyordu. Koşarak Elçin'in arkasına saklandım.
"Elçi!"
"Noldu Kum?"
Polat abim "Kumsal!" diye kükredi.
Elçin bıkkınca "Naptın yine Kum?" dedi.
"Kumsal! Buraya gel."
Başımı hızla olumsuz anlamda salladım. "Gelmem."
"Kumsal!"
Polat abim üstüme yürüyünce Elçin onu göğsünden ittirdi. Elçin gülmemek için dudaklarını birbirine bastırıyordu. Gülmemek için kendini sıkarken "Polat abimin sakalını mı kestin, Kum?" dedi.
Başımı yandan eğerek ona bakıp "Böyle daha güzel olmamış mı? Yüzün açıldı, abiciğim." dedim.
"Ben de senin saçlarını keseceğim!"
Elçin'in yüzündeki gülen ifade silinmişti. Toprak abime bağırmaya başladı. Kel olmadan anlaması baya iyi olmuştu!
"Toprak abi! Hemen buraya gel. Koş!"
Abim üstüme yürürken Elçin onu zar zor zabdediyordu. Oradaki çocuk da yanımıza geldi.
