Bir deli Kumsal | 29. Bölüm

2.7K 148 6
                                    

Elçin'in anlatımıyla

"Delireceğim! Nerede bu kız?"

Alperen abim öfkeyle bağırınca yorgun gözlerimi ağır ağır kapatıp içime derin bir nefes çektim. Saat 12 olmuştu ama Kumsal hala yoktu.

"Tekrar arayın."~Polat

"Açmıyor!"~Çınar

"Elçin, sizin kafalarınız aynı. Sen düşün. Nereye gider bu kız?"~Toprak

Ağlayarak "Bilmiyorum abi, bilmiyorum!" dedim.

"Şşt. Tamam. Sakin ol."~Deniz

Herkes sessizce düşünüyordu. Polise ve Toprak abimin arkadaş ve adamları da arıyordu. Bulamıyorduk. Öğlen babamı gördükten sonra ağlayarak gitmişti ve o zamandan beri ona ulaşamıyorduk. Yoktu.


"Saat kaç gibi çıktı evden?"~Toprak

"Öğlen saatleriydi."

"Çınar, bizimkileri ara. Bütün mahallenin kamera kayıtlarına baksınlar. Gittiği yöndeki kameraları izleyerek bulalım."~Toprak

"Abi yapalım, yapalım ama bu saatler sürer. Bundan ayrı aramaya devam edelim."~Çınar

"Sürmeyecek lan! Yığ adamları."~Toprak

Sessizce ağlamaya devam ettim. On beş dakika sonra aklıma bir şey geldi.

"Ali abi!"

"Ne?"~Alperen

"Evet!"~Toprak

"Ali abinin yeri! Kumsal'ın babamla ilgili hatırladığı tek yer orası. Her yalnız kalmak istediğimizde, annemin ölüm yıldönümlerinde, İstanbul'a ilk geldiğimizde... Hep oraya giderdik. Orada olmalı."

Herkes ayaklandı. Toprak abim, Polat abim ve Alperen abim bir arabaya bindi. Deniz ve Çınar da birlikte gittiler. Ben abimlerin arabasına bindim. Yaklaşık bir buçuk saat sonra oraya gitmemiz gerekirken Toprak abim ve siniri saolsun neredeyse yarım saate orada olmuştuk. İçeri girdik. Ali abinin karşısında Kumsal oturuyordu. Dizlerini kendine çekmişti. Başını dizlerinin üstüne koymuştu. Manzarayı izliyordu. Ali abi ona bir şeyler anlatıyordu ama o pek dinliyor gibi gözükmüyordu. Ali abinin bunu bildiği ama yine de konuşmaya devam ettiği yüz ifadesinden anlaşılıyordu. Koşarak yanlarına gittik. Kumsal ayak seslerine baktı. Ayağa kalktı. Toprak abim ona sıkıca sarıldı.


"Neredesin sen!"

Bağırmasıyla irkilse de o da abime sarıldı.

Kumsal'ın anlatımıyla

Abimin kulağına "Abi, o geri mi döndü?" diye fısıldadım.

O da benim gibi fısıltıyla "Hayır. Nereye gittiyse oraya geri dönecek." dedi.

"Yeter da! Biz de sarilalum."

Alperen abimin sesiyle ayrıldık. Polat abime sarıldım.

O da abim gibi kulağıma "Üzülme abisinin güzeli. Bu sefer sana dokunamayacak." dedi.

Bir deli KumsalHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin