Bir deli Kumsal

Bir deli Kumsal | 31. Bölüm

"Çınar?"

"Jale?"

Ne?

Nereden tanışıyorsunuz siz?

Gülüşüm yavaş yavaş yüzümde soldu. Gözlerimi Jale'ye çevirdim. Oldukça mutlu gözüküyordu. Çınar aksine gergindi.

"Siz tanışıyor musunuz?"

Çınar'ın sesli yutkunmasını duydum. İstemsizce ona baktım. Bana bakıyordu. Gözlerini kaçırdı. Jale yanıma geldi.

"Evet.-.."

Çınar Jale'nin sözünü kesti.

"Evet. İş yaptığımız birinin arkadaşı."

Sadece "Hı." diyebilmiştim.

Bunda bir gariplik vardı. Çalan telefonumu yanıtladım.

Elçin arıyor...

"Efendim, Elçi?"

"Kum, biz Denizle size yardıma geliyoruz."

"Tamam. Gelirken çay da getir. Yoruldum, çay içelim."

"Tamam. Görüşürüz."

"Görüşürüz. "

Telefonu kapattım. Bakışan Çınar ve Jale'ye kaşlarımı çattım.

"Güzelim, kim aradı?"

Elçi'm dediğime göre?

"Sen beni dinlemedin mi?"

Jale'nin gülmesiyle ona döndüm. Neden şuan bu kızı saç baş yolmak istiyordum?

"Komik bir şey mi var?"

Eliyle ağzımı kapattı. Elini ağzından çekti, pardon işareti yaptı.

"Pardon."

Hülyalı hülyalı Çınar'a elini uzattı.

"Tam tanışmadık. Ben Jale."

Tek kaşımı kaldırdım. Bakışlarım yine Çınar'a kaymıştı. Çınar bana bakıyordu. Yutkundu. Elini sıktı.

"Çınar."

Sinirleniyordum. Belki ortada bir şey yoktu ama... bilmiyorum. Sinirlerim gerçekten bozulmuştu. Elimi Çınar'ın omzuna koydum.

Anlık sinirle Jale'ye "Sevgilim." dedim.

Zil sesiyle sessizlik bozuldu. Jale kapıyı açmaya gitti. Kollarımı göğsümde birleştirdim.

"Çınar, noluyor?"

Sessizliğini korudu.

"Kum!"

Yanıma gelen Elçin'e döndüm. Sarıldık. Deniz'e sarılıyordum. Sarılırken kulağıma fısıldadı.

"Noldu, güzellik?"

"Yok bir şey."

"Sonra konuşacağız."

Başımı salladım. Ayrıldım.

"Ben Ümmü teyzeye yardım edeyim."

Yanlarından ayrıldım. Ümmü teyzenin yanına gittim. İşlerin çoğunu yapmıştık. Akşam olmuştu. Ümmü teyzeden müsade isteyip aşağı indim. Mert Elçin'e sırıtarak bakıyordu. Gözüme sinirle Mert'e bakan Deniz çarptı. Gülümsedim. Yanlarına gittim. Çınar da oradaydı.