(Wattpadde Bir deli Kumsal adlı ilk kitaptır.)
(Düzenleniyor...)
Üç abiyle yaşıyorsanız, bela mıknatısıysanız ve fazla güzelseniz hayat sizin için çok zordur. Bir de karadenizliyseniz... Geçmiş olsun.
Mahallenize üç kız kardeşiyle bir adam taşınırs...
"Sen isteyene kadar bir daha bu konuyu açmayacağım."
"Teşekkür ederim."
Sessizce durduk. Açıklama yapmam gerekiyor gibi hissediyordum. Ona döndüm. Ona baktığımı hissetmiş gibi o da bana döndü.
"Abimlere yavaş yavaş alıştırarak söyleyelim."
Gözlerinin içi gülüyordu.
"Tamam."
"Bak direk söyleyelim demiyorum. Yavaş yavaş bu duruma alışmalarını sağlayacak ortamı hazırlayalım diyorum. Bu ikisi arasında büyük fark var, öküzcüğüm."
Gülerek "Öküzcüğüm mü?" dedi.
Başımı salladım.
"Öküzcüğüm."
"Tamam, laz kızı. Dediğin gibi olsun."
Biraz daha oturduk. Çınar üşüdüğümü söyledi. Gerçekten üşüyordum ama yanından ayrılmak istemiyordum. Beni zorla eve gönderdi. Sessizce odama çıktım. Güzel bir uyku çektim.
*****
"Kum! Kum! Kum!"
Doruk'un sesiyle uyandım. Kıkırtılarına güldüm.
"Günaydın!"
"Günaydın."
"Kum, Alperen abim beni okula kaydettirecekmiş!"
Gülerek "Ya!" dedim.
"Sen de bizimle gelecekmişsin. Uyanmanı bekledim ama uyanmıyorsun ki!"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aşağı indim. Alperen abim Doruk'u kucağına almıştı. Kuymağa bakıyorlardı.
"Günaydın!"
"Günaydın, finduk. Hemen kahvaltı yapalım, okula gideceğiz. Doruk'u kayıt ettirelim. Sonra sizi kafeye bırakacağım."
"Elçi, nerede?"
"Kafeye gönderdim onu. Doruk'a bak diye sen sonradan gideceksin."
"Tamam."
Kahvaltıya oturduk. Evde artık bir ses vardı. Küçücük bedeni, bitmeyen neşesi... Alperen abim ilk defa bir çocukla bu kadar ilgileniyordu. Küçükken bizimle de böyle ilgilenirdi.
Kahvaltıyı bitirdik. Alperen abimle okula gittik. Kayıt yaptırdık. Alperen abim bizi kafeye bıraktı. Doruk'un elini tuttum. Zıplıyordu. Gülerek kafeye girdik. Çok müşteri vardı. Derin, Elçin, Bade, Sude ve Gökay müşterilere yetişmeye çalışıyorlardı.
