Bir deli Kumsal | 37. Bölüm

2.4K 134 22
                                    

Sinirle ayağa kalktım. Çınar gözlerini açtı. Sinirden ne yapacağımı bilmiyordum. Ne diyordu bu kız?

Kaşlarını çattı.

"Noldu laz kızı? Ne bu halin?"

Cevap vermedim. Ayağa kalktı.

"Kumsal, yüzünün bu hali ne? Noldu?"

Telefonu karnına fırlattım. Karnına değdiği an telefonu tuttu. Mesajı açtı. Kaşları anlık çözüldü, bana baktı. Daha sonra çok daha fazla çatıldı. Bana doğru bir adım attığında bir adım geri çekildim ve elimle dur işareti yaptım.

"Biliyordum.."

"Kumsal-..."

"Son kez soruyorum, bu kızla aranda ne var?"

"Bir şey yok."

"O zaman neden böyle bir mesaj atıyor?! Manyak mı bu?"

"Kumsal o benim.. "

Gözleri merakla büyüdü. Kapı çaldı. Bahçeye çıkan salonun kapısının camına tıklıyorlardı. Kapıyı Çınar açtı. İçeri Deniz ve Sude girdi.

"Noluyor? Yüzlerinizin hali ne?"~Deniz

"Kumsal, iyi misin?"~Sude

"Cevap ver Çınar!"

Bütün bakışlar Çınar'a döndü.

"Eski sevgilim."

Deniz küfür mırıldandı. Sude nolduğunu anlamaya çalışır gibi bana bakıyordu. Gözlerim dolmuştu. Önüme geçti. Ellerimi tuttu. Donmuştum. Az önce olduğu yere bakıyordum hala.

"Ama sandığın gibi bir şey yok aramızda. Gerçekten. O konuşmaya çalışıyordu ama ben ondan hep uzak durdum. Anlattım ona. Seni sevdiğimi anlattım. Dinlemedi. Sana söyledim. Kızdan uzak dur diye. Belki öyle-.."

"Bana yalan söyledin. "

Çınar'ın eski yerinde sabitlenmiş gözlerimi gözlerine çıkardım. Bir damla yaş düştü gözlerimden. Burnum kızarmıştı. Yüzümde mimik oynamıyordu. Donmuş bir ifadeyle Çınar'a bakıyordum. Ellerimi sertçe geri çektim. İki adım geri gittim.

"Bana yalan söyledin."

"Kumsa-.."

Göğsünü yumruklamaya başladım.

"Bana yalan söyledin!"

Bileklerimi tuttu.

"Sana yalan söyledim ama senin-..."

Bileklerimi ellerinden kurtardım. Sert bir tokat attım. Yüzü yana düşmüştü. Sude küçük bir çığlık attı, ağzını kapattı.

"Çık dışarı."

"Kumsal dinle beni.-.."

"Çık dışarı!" Diye bağırdım.

Yerinden kımıldamadı. Telefonunu aldım. Onunla birlikte açık bahçe kapısından ittirmeye çalıştım.

"Çık! Defol!"

Gitmiyordu ama itiraz da etmiyordu. Ben ne tarafa, nasıl sürüklersem o tarafa, öyle gidiyordu. Dışarı çıkardım. Kapıyı sertçe kapattım. Kapının arkasına çöktüm. Ağlamaya başladım.

Sude ve Deniz yanıma çöktüler.

"Kumsal, öyle bir şey gerçekten yoktu. Yani senin düşündüğün gibi değildi.-..."~Deniz

Elimi saçlarımdan çektim. Ağlamam durdu. Deniz'e baktım.

"Sen de biliyordun."

Cevap vermedi. Dudaklarını birbirine bastırdı.

Bir deli KumsalHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin