(Wattpadde Bir deli Kumsal adlı ilk kitaptır.)
(Düzenleniyor...)
Üç abiyle yaşıyorsanız, bela mıknatısıysanız ve fazla güzelseniz hayat sizin için çok zordur. Bir de karadenizliyseniz... Geçmiş olsun.
Mahallenize üç kız kardeşiyle bir adam taşınırs...
Uçaktan indim. Bavullarımı aldım. Sadece yolcuların girebildiği alandan çıktım. Abim elleri cebinde, gülümseyerek beni bekliyordu. Hızlı adımlarımla yanına gittim. Sıkıca sarıldık. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.
Abime bir şey anlatamaz, söyleyemezdim. Ama bu ondan korktuğum için değildi.
Yo, gayet de o yüzdendi.
Neyse durun. Devam edeyim.
Baba şefkatini abim de görmüştüm ben. Sanırım abim bizden yaşça çok daha büyük oluşu ve yılların getirdiği olgunluk onu birazcık (!) sert yapıyordu.
Elimden bavulları aldı. Diğer eliyle de elimi tuttu. Arabaya ulaştık. Öne oturdum. Abim bavulları bagaja yerleştirdikten sonra araba bindi. Arabayı çalıştırdı. Yoldayken bana bakmıyordu. Gözlerimin dolduğunu görmemesi için bütün yol boyunca camdan dışarıyı izlemiştim.
Eve yaklaşmıştık. Arabanın hızı yavaşlamıştı. Camları açtık. Köydekiler selam veriyor, hoşgeldin diyordu. Eve vardık. Arabadan indik. Babaannem sıkıca sarıldı. Eve dolan kalabalıkla mecburen sarıldım.
"Abi ben yorgunum. Yatsam?"
Değilim. Ağlayacağım. Sen görüp beni kesme diye içeride ağlamak istiyorum.
