LAL

63. BÖLÜM "FIRTINA"

Merhaba güzellerim, sevgililer gününde bu bölümü yazmakla uğraştım, benden tüm yalnızlara ithaf edilmiştir bu bölüm :D

Multimedyadaki videoyu oynatarak bu bölümü okumanızı çok isterim, çünkü hikayede Kuvars'ın Cemre için daha önceki bölümlerde söylediği şarkıyı Bonus bizler için seslendirdi <3 

Size hem bir sevgililer günü hediyesi hemde Kuvars için bir doğum günü hediyesi olsun istedim, bol bol yorum yapmayı ve lütfen yıldıza basmayı unutmayın <3 Keyifli okumalar <3 

14 ŞUBAT KUVARS DEMİRHAN'IN DOĞUM GÜNÜ

BU BÖLÜM KUVARS DEMİRHAN İÇİN YAZILDI.

63. BÖLÜM "FIRTINA"

Aylar sonra sıcak dudakları benim soğuk dudaklarıma çarptığında ölümü hemen parmak uçlarımda hissettim, bir uçurumun ucundaydım sanki ve onu öperek o uçurumdan atlamayı göze almıştım. Vücudum rüzgarda savrulup uçurumun dibini bulmayı beklerken kirpik uçlarıma kadar özlem doldu. Göğsümü yarıp geçecek kadar kuvvetli bir histi bu. Şimdi bütün acılarım, bütün yaralarım, bütün başarısızlıklarım, tüm çaresizliklerim uçup gitmiş; tüm yaralarım şifa bulmuş gibi hissediyordum.

Kuvars'ın şaşkınlığını anladım, beni kabul etmeyeceğini reddedeceğini düşünürken kontrolü benden alıp beni öpmeye başladı. Eli belime gidip beni sıkıca tutarken onun bu küçük dokunuşu altında tir tir titredim, Kuvars beni sıkıca kendine yaslayıp öpmeye devam etti. Elim özlemle onun saçlarına giderken dudaklarım aralandı ve dillerimiz birbirine dolandı. Kuvars inleyerek daha sert öpmeye devam etti, neredeyse nefesim kesilirken, hızla inip kalkan göğsüm onun göğsüne çarptı. Ellerim saçlarından ona tutunmak için göğsüne gitti ve hızlı hızlı atan kalbine değdi avuçlarım.

Kuvars sanki bir kova buzlu su üzerine dökülmüş gibi irkildi, dudaklarını hızla dudaklarımdan koparırken belindeki eli belimden ayrıldı. Bir saniyeliğine öylece kalakalırken biz, nefesi dudaklarıma çarptı.

Yanaklarım yanarken uçurumdan düştüm, sanki binlerce parçaya bölündüm, başımı kaldırdım ve onun yeşil gözlerine baktım, parçalarım yeniden birleşti.

Lal umutlarım konuşmaya başladı, belki yeni bir ihtimal mümkündür diye.

Göz göze geldik, bakışlarını ilk kaçıran Kuvars oldu. Dudaklarını dudaklarımda yangınlar bırakarak ayırmıştı benden. Çok uzaklaşamadı, alnı alnıma değdi. "Ah, Cemre..." İsmim ağzından döküldüğü anda kalp atışlarım hızlanırken heyecanla olduğum yerde ona baktım.

Yeniden cesaretimin son kırıntısına kadar kullandım. Ne olursa olsun bunu yapmak istiyordum. "Ben yeniden bir şansımız olsun istiyorum. Senden vazgeçmek istemiyorum."

Kuvars yeniden bir kova buzlu suyu başından aşağı dökmüşüm gibi irkildi. Ellerimde bakışları uzunca bir süre takılı kaldıktan sonra yüzündeki yoğun ifade hızla dağıldı, silindi. Kuvars bir adım geriledi. Yüzü sertleşti, ifadesizce gözlerimin içine bakarken benden çok uzaklaşmamasına rağmen üşüdüğümü hissettim.

"Git Cemre."

Ruhum buz tutarken içimdeki kırgın, küçük kız dolu gözlerle ona baktı. Ellerim telaşla birbirine dolaştı.

"Kuvars ben-"

Onu ikna etmeme izin vermedi, birkaç adım daha uzaklaştı, az önce beni öpen o değilmiş gibi bir anda mesafeler girdi, şimdi aramızda sadece birkaç santimetre değil, dağlar, denizler varmış gibi hissediyordum.