LAL

2.BÖLÜM ''İŞARET DİLİ''

Bazı ruhlar tüm hayatları boyunca hiçbir yere ait hissedemez de ilk göz göze geldiklerinde evlerini bulurlar.

2.BÖLÜM "İŞARET DİLİ"

İki hafta boyunca, her yeni gün umutla doluydum, her gece başımı koyduğum yer yatağı beni dibe çekmiyordu artık, yarın evlendirilmekten korkarak gözlerimi kapatmıyordum, evde şiddete uğramıyor, yengemin aşağılama cümlelerini duymuyordum. Herkes sonunda iş bulduğum için son derece mutlu görünüyordu. Şüphesiz evin en mutlu insanı bendim.

İş başı yapacağım Pazartesi günü de sabah erkenden büyük bir mutlulukla uyanmıştım. Üzerime sahip olabildiğim en güzel elbiseleri giymiştim, bunlar soluk bir kot ve kalçalarımı kapatan siyah bir kazaktı. Saçlarımı tarayıp okulun ilk gününe hazırlanan bir öğrenci gibi heyecanla hazırlanmıştım, aşınmış botlarımı evde bulduğum ayakkabı boyasıyla boyamış, solgun yüzüme samimi bir gülümseme kondurmuştum. Amcam asistan Sevil Hanım'la benim alacağım ücreti konuşup duyduğu rakamdan mutlu bir şekilde eve dönerken de, yeni hayatımın ilk günü başlarken de gülümsememi hiç bozmamıştım.

Yeni evim dört katlı, oldukça gösterişli bir yerdi. İlk katında oldukça büyük ve sade eşyalarla donatılmış bir salon, hayran kaldığım bir kış bahçesi ve dışarıya açılan bir kapıya ve geniş camekanlara sahip bir mutfak bulunuyordu. Burada çalışacağım için daha şimdiden çok mutlu olurken, mutfağın çıkışındaki koridorun sonunda bulunan, küçük ama bana ait olan yere hayranlıkla bakmadan edemiyordum. Çalışanlar için ayarlanmış odalardan biriydi, beş metrekare yoktu ama tek kişilik yatağı ve sade dolabı gördüğüm gibi gözlerimin ışıldamasına engel olamamıştım. Burası bana ait, hayatımda sahip olduğum ilk ve tek yerdi. Şimdiden burada biriktireceğim anılar, kuracağım hayaller, göreceğim rüyalar, dinleyeceğim müzikler, okuyacağım kitaplar, camında yetiştireceğim bitkiler için heyecanlıydım.

"Evde Kuvars Bey ve kız kardeşi Eliza Hanım yaşıyorlar. Aslında Eliza Hanım genelde Burgazada'daki evinde oluyor. Sana düşen evi çekip çevirmek, tek düzenli çalışan sen olacaksın, bununla beraber perşembe günleri temizlik şirketinden çalışanlar gelecek. Evin tek başına temizliğini senin yapmanı beklemiyoruz ancak kuru temizleme, günlük temizlik ve yemek işleri senin sorumluluğun." Sevil Hanım odama yerleştiğim gibi bana etrafı gezdirmeye başlamış, nerede ne yapmam gerektiğini söylemeye başlamıştı. Şimdi kendisiyle beraber salonda duruyorduk ve o bana yapmam gerekenleri sıralıyordu.

"İkinci katta Kuvars Bey'in çalışma odası ve yatak odası bulunuyor. Diğer odalar misafir odaları. Üst katlar genelde kullanılmıyor, kütüphane, spor odası ve Eliza Hanım'ın odası var. Gerekmedikçe oraları temizlemene gerek yok." Başımı salladım yine.

Sevil Hanım'ı takip etmeye devam ettim, salonda biraz yürüyüp çıkış kapısının önünde durduktan sonra "Ev bu şekilde," dedi. "Bir ihtiyacın olunca bana mesaj atarsın. Numaramı kaydettin değil mi?"

İş bulduğum için amcamın haberleşmek amacıyla bana verdiği eski model ama işe yarar telefona gitti ellerim. Başımı salladım.

"Tamamdır, ben genelde şirkette oluyorum, şimdi gitmeliyim. Bugün için yapman gerekenler mutfakta küçük bir liste halinde duruyor. Ekstra bir sorun olursa bana yazarsın." Başımı salladım yine ve yine. Sevil Hanım bana resmi bir gülümsemeyle "Tekrar görüşmek üzere," dedi.

Onun gidişinin ardından, yeni evimde tek başıma kaldım. Mutlulukla her katı, her odayı gezip kütüphanede dakikalarca hayran hayran kitaplara baktım, okumam için ödünç alıp alamayacağımı düşündüm. Odamı defalarca kez gezdim, çok az olan kıyafetlerimi güzelce dolabıma yerleştirdim. Kendime bir çay yapıp evin bahçesinde, manzara karşısında içtim. Bardağı geri mutfağa götürürken hâlâ dudaklarımdaki gülümsememi bastıramıyordum.