LAL

37.BÖLÜM "İLKLER"

Instagram: hikayelerindeyasar (takip etmeyi unutmayın)

ve lütfen yıldıza basıp satır arası yorumları yapmayı unutmayın, o kadar seviyorum ki onları okumayı... her defasında tekrar tekrar okuyorum. sizleri çok seviyorum❤︎

37.BÖLÜM "İLKLER"

Hayat çoğu zaman bize seçim hakkı sunmaz, ansızın gelir ve bizi yaptırıma zorlar. Benim bütün hayatım sonucuna benim karar veremediğim seçimlere uymakla geçti. Bu yüzdendir ki yirmi üç yıllık hayatımın her gecesinde gece uyumadan önce planlarımı yaptım, hayallerimi kurdum ve ileride kendi seçimlerimi yapabileceğim bir hayatın düşüyle uyudum.

Şimdi yeni bir emrivaki tüm hayatımı değiştirmek üzereydi.

Kuvars Prag'ın orta yerinde, konsolosluğun hemen önünde benimle evlenmek istediğini, içeride gelinliğimin hazır olduğunu söylüyordu.

Hayır buna hazır değildim. Daha ona söyleyemediğim bir Eliza olayı vardı, daha benim üniversite sınavım vardı. Uzun zamandır çalışmayı bıraktığım üniversite sınavım... Daha devam eden dil terapilerim.

Biliyordum, şimdi eğer bu teklife evet dersem yarın bir sürü şey daha çıkacaktı, belki düğün yapmamız gerekecekti İstanbul'da, belki de bir balayı... Ama benim boşa harcayacak zamanım yoktu ki. Neredeyse 13 Şubat'taydık. Sınav Haziran'daydı. Eğer şimdi girip o sınavı yapamazsam hiçbir şey yapamazdım, zaten bir sürü zaman kaybetmiştim. Hayır, buna evet diyemezdim...

Kuvars'la konuşmuştum, ona bana ilk evlenme teklifi ettiğinde de söylemiştim sınavdan sonra olması gerektiğini, neden şimdi böyle bir şey yapıyordu ki? Tamam, burada hayallerimin şehirlerinden birinde evlenmek dünyanın en mükemmel şeyi olurdu, düşlerimin çok ötesinde bir şey gerçeğe dönüşürdü. Ama şimdi değil...

Şimdi olması demek benim bütün hayatımın Kuvars'tan ibaret olması demekti artık.

Ama ben çok emek vermiştim, okumak için.

Kuvars'ın evinde çalışmaya başladığım ilk an okumam için gereken tek ümit verici şeydi. Zaten son zamanlarda her şey üst üste gelemmiş miydi, bir türlü kendimi sınava çalışmak için ikna edip masaya oturamamıştım. Eskisi gibi tek ilgi odağımın sınav olmasını isterken bu olamazdı. Evlenip bir de bu evliliğin yükü yüzünden sınav çalışmamı boşlayamazdım.

Kar taneleri gökyüzünden hızlı hızlı dökülürken yüzümdeki allak bullak ifadeyi gördü Kuvars. "Cemre?" sorarcasına ona hala bir cevap vermemiş olmama şaşırırken ne diyeceğimi bilemedim.

Seninle şimdi evlenemem nasıl denirdi ki? Şimdi evlenirsek her şeyi ertelesek bile sırtıma yüklenenler nedeniyle ders çalışamayacağımı, sınavda çuvallayacağımı, insanların içerisine üniversite bile kazanamamış ama Kuvars Demirhan'a kapak atmış kız olarak çıkacağımı biliyordum.

Soğuktan üşüyen ellerimi havaya kaldırırken Kuvars beklentiyle baktı bana.

"Ben yapamam Kuvars, şimdi olmaz. Olması mümkün değil. Biliyorsun sana söylemiştim, yazdan önce olmaz yapamam, önce sınavı kazanmam lazım demiştim."

Gözlerim dolu dolu olurken başımı yukarı kaldırdım ve Kuvars'ın gözlerindeki hayal kırıklığına baktım.

"Çok özür dilerim, ben biliyorsun, söylemiştim yazdan önce olmaz diye. Şu an olmaz, yapamam."

Kuvars'ın gözlerindeki hayal kırıklığı yerini soğukluğa bırakırken parmağımdaki yüzük ağırlık yaptı bana. Onu kırmak istemiyordum, asla istemiyordum, onunla evlenmeyi de istiyordum ama şimdi değildi. Şimdi zamanı değildi. Benim ona gidene kadar yapmam gerekenler vardı, vermem gereken bir mücadele vardı, kendi ayaklarım üzerinde durabileceğim bir mesleğe hak kazanmadan ona evet diyemezdim, prensin kurtardığı külkedisi olmak istemiyordum ki ben... Kendi ayakları üzerinde duran o güçlü kız olmak istiyordum.