LAL

60.BÖLÜM "EV"

Merhaba güzellerim <3 Bölüme lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın <3 Satır içi yorumlarınıza aşığım, her bir yorumu tek tek okuyorum ve bunlar beni aşırı mutlu ediyor, o yüzden bol bol yorum da yapın olur mu? <3 Keyifli okumalar <3

60.BÖLÜM "EV"

"Batmadık ama su alıyoruz hala

Hissetmeden basıp toprağa

Tuz basmadan yaralarıma

Boş ver mi diyorsun kanasın

Biliyorum artık çok zor çok

Kuracak yeni bir hikayem yok

Yine de uğraşıyorum rastgele

Bu eskimiş kelimelerle..."

Reha kitapçıdaki küçük radyodan duyulan şarkının sesini kısarken yanıma doğru ilerledi, bana plastik tabağa koyduğu büyük pasta dilimini uzatırken gülümsedim ona. Bu akşam beni çok mutlu etmişti.

"Kestaneli, umarım seversin."

İçten gelen bir gülümsemeyle karşılık verirken plastik çatalı pasta dilimine batırdım. Lokmayı ağzıma götürürken Reha'nın hala beni izlediğini gördüm, merakla bana bakıyordu. Dudaklarım mümkünmüş gibi daha da kıvrıldı. Pasta hayatımda yediğim en iyi pastaydı hiç şüphesiz. Karamel tadı dilime yayılırken gözlerimi kapatıp iç geçirmeden edemedim. Reha bu halime güldü.

"İşte bu be! Sırf bunu bulabilmek için sabah Sakarya'ya gidip geldim."

Gözlerimi açtım ve merakla ona baktım. "Babam," diye açıkladı Reha. "Küçük bir pasta dükkanı var, bence dünyanın en iyi pastaları o dükkanda satılıyor. Bu da benim favorim."

"Çok güzelmiş gerçekten ama sende ye."

"Önce doğum günü kızı, lütfen."

Tekrar gülümseyerek pastadan bir çatal daha aldım. Onun bakışları altında, biraz utanarak pasta dilimini bitirdikten sonra, onunda boşalan tabağını aldım ve çöpe doğru ilerleyecektim ki Reha elimi tuttu.

"Hayır, bugünlük işler benden."

Yine güldüm. "Peki."

Reha da gülümsememe karşılık verdi, çöpleri attıktan sonra etrafa dizdiği mumları toplayıp söndürmeye başladı. "Ne olur ne olmaz, kitapları yakmayalım."

O kadar çok mum vardı ki, gerçekten de tehlikeliydi ama o dizdiği her bir mumu söndürürken kıkırdamadan edemedim.

"Neden bu kadar çok mum yaktın ki?"

Mumların her birini söndürürken etrafa yayılan duman ciğerlerimize dolarken Reha öksürdü. "Ne bileyim, ambiyans olur dedim, böyle olacağını tahmin etmezdim. Şu an etraf dumanaltı oldu."

O son mumu söndürürken bende uzanıp camı açtım, temiz havanın içeri dolmasıyla ciğerlerimiz rahatlayıp mum kokusu biraz giderken Reha söndürdüğü tüm mumları kutularına yerleştirip yanıma geldi, karşıma otururken yamuk gülümsemesi dudaklarındaydı, elini ensesine attı. "Sonu kötü olsa da, seni gülümsetebilmek güzel."

"Tekrar teşekkür ederim Reha, benim için çok güzel bir akşamdı."

"Seni mutlu etmek her şeyden daha kıymetli..."

Tekrar dudaklarım kıvrıldı. Reha'nın bakışları dudaklarımdaki gülümsemeye takıldı, ben de bakışlarımı ona dikince gözlerini kaçırdı. Hemen karşımda olmasına rağmen sandalyesini biraz daha ilerletti ve neredeyse yüz yüze geldik.