LAL

64.BÖLÜM "NUR"

Merhaba güzellerim, bol bol satıriçi yorum yapmayı ve yıldız tuşuna basmayı unutmayın <3 En sevdiğim şey yorumlarınızı okumak <3

Keyifli okumalar dilerim <3

Instagram: hikayelerindeyasar

Twitter: lalmaglup

64. BÖLÜM "NUR"

"Kuvars Demirhan'ı yeniden kendime aşık edeceğim."

Cümleler parmaklarımdan döküldüğü gibi daha da anlam kazandı. Ne yapmak istediğime dair kafamda binlerce fikir vardı ve bu düşüncelerin her biri birbiri üzerine çıkıp kendi üstünlüğünü sağlamaya çalışıyordu. Bildiğim tek bir şey vardı, istediğim tek bir şey. Bu şekilde yarım yamalak kalmak, bütün hayatım boyunca keşkelere sığınarak yaşamak istemiyordum.

Artık kendi ayaklarım üstünde duran genç bir kadın olarak, kendi isteklerimin peşinden gitmek istiyordum.

İlişkimiz boyunca Kuvars'a yer yer haksızlık ettiğim birkaç zaman olmuştu, en önemlisi, o benimle bir geleceği düşlerken ben onu onun için bırakmak istemiştim. Şimdi her şeye, tüm kırgınlıklarımı, tüm hüznüme, onun bana beni sevmiyorum demesine rağmen böyle çekip giderse yarım kalacağımı biliyordum.

Bu bana yaşanan son altı ayı, benim için benden aylarca uzak kalmasını unutturmuyordu ama onda bıraktığım yaraları yeni fark ediyordum.

Gözyaşları bazı insanların yüzlerinde kendi yolunu yapar. Bu insanlar çetin mücadelelerden omuzları yenik çıkan o kimselerdir, kimse bilmez ama hikayelerini izleriyle saklarlar. Bazen izi kalmadı desek bile silemeyiz bu hisleri. Kuvars Demirhan benim onda bıraktığım yara izleriyle yaşıyordu.

Bu hikayede tek yaralanan ben değildim, Kuvars'ta böyleydi. Benden uzak kalmak için, bir daha hayatıma müdahil olmamak için, ben sırf iyi bir hayat yaşayayım diye gidiyordu. Bana dair ondaki her şeyi bitirmişti.

Bense beni bitirmesini istemiyordum. Bu şekilde onda yara olarak kalmak istemiyordum.

Gerçekleri öğrenmeden önce aylarca bende bir yara olarak kalmıştı, her gece aklıma gelip içimi sızlatmıştı, yara izlerini taşımaktan yorulmuştum.

Onun için her gece aklına gelen, içini sızlatan bir yara izi olmak istemiyordum.

"Çok üzüleceksin." Öykü söylediklerime ilk yorumunu yaparken hüzünlü gözlerle ona baktım, asıl bunca yaşanan rağmen şimdi çekip giderse, hayatımın sonuna kadar bir daha onu göremezsem çok üzülecektim.

"Biliyor musun o kadar üzüldüm ki zamanında, artık hiçbir şey beni yıkamazmış gibi geliyor."

"Ne yapmak istiyorsun peki?"

"Onlara bu yenik omuzlu, gözyaşlarının yüzünde iz bıraktığı kızı değil onlara güçlü, kararlı, hırslı, hedeflerinin peşinden giden, sevdiklerine sahip çıkan, mücadele eden, her ne olursa olsun dimdik ayakta kendi kararlarını alan bu kızı göstermek istiyorum."

Kuvars için, onun sevgisini yeniden kazanmak için mücadele etmek istiyorum.

"Peki ya kaybedersen?"

Öykü'den bakışlarımı kaçırdım. "Yeniden yolumu çizerim ama artık pes edip kaçmak, gitmek, evet demek, başkalarının kaderimi çizmesine, benim fikrim yokmuşçasına, benim iyiliğim için kararlar almasına izin vermem, artık bundan çok sıkıldım." Derin bir nefes verdim. Çenem dikleşti.