All Against Me

Chapter Nine- You're Not Dreaming

Zombie.

Yan ang madi-describe ko sa itsura ko ngayon. 3rd day of school na pero parang 1 year na. Saan ba ako pupunta? Hell o Classroom?

Malumay akong pumasok sa room.

"Oh Ms. Cansey. Good morning" Bati ng  teacher. Napatingin ako sakanya.

"Sup Teacher?" pinilit kong ngumiti at pumunta na sa chair ko at nilagay ng mukha ko sa desk ko.

"Pssst!"

Sino ba yun?

"Pssst!"

Agad akong lumingon nagbabakasakaling si John ang tumawag.

"Anyare sayo?" worried na tanong ni Kapre.

Akala ko si John tumawag...

Teka! Bakit ba nageexpect pa ako sa John na yun?! Sinaktan niya ako! Kaya dapat kalimutan ko na siya!

"Pakeelam mo?" sabay tulog ulit.

"Makinig ka huy," bulong niya sa tenga ko. Itinaas ko ang kamay ko at winagayway.

"Ms.Cansey!"

Tumayo agad ako pero half way nalang ang mata ko.

"Answer this equation," inabot saakin ni Ma'am ang chalk at lumakad ako palapit sakanya at kinuha ang chalk mula sa kamay niya. Pumunta ako sa board at sinagot ang equation.

"Done na Maam," bored na sagot ko. Bumalik na ako sa chair ko at natulog ulit. Ang sakit ng ulo ko @__@

"Very good" gulat na sigaw ni Ma'am. Should I be happy? Nah. Why would i be happy if im nobody?

Nagrecess na pero sinabihan ko na silang apat na matutulog lang ako. May naramdaman akong lumapit at umupo sa side ko. Tinignan ko kung sino.

"John..." bulong ko. Biglang kumunot ang noo ko ng makita ko ang mga pasa niya sa mukha. Bigla akong nagteary eyes.

"Anong nangyari sayo?!" worried na tanong ko. Hinawakan niya ang kamay ko at huminga ng malalim.

"Ewan ko anong pumapasok sa kokote ko pero..." narininig ko siyang suminghot.

Crying?! O•O

"Sorry sa nasabi ko..." tinignan niya ako sa mga mata ko. Tsssk. Ang gwapo talaga kahit anong gawin.

Ang pagtingin niya saakin, sobrang sincere.

"Nasabi ko lang yun dahil nabigla lang ako," pagpapaliwanag niya. Tinignan ko ang mga mata niya kung niloloko niya lang ako, pero iba eh, sincere talaga.

"Okay lang" hinawakan ko ang mukha niya. Matagal ko tong ipinanarap na hawakan ang mukha niya. Ang kinis.

Kahit sinaktan niya ako...ewan ko ba...kusa nalang lumalabas sa bunganga ko ang mga salitang to. Mahal ko tong lalakeng to.

Nasaktan niya ako ng sobra pero pinapasaya niya ako at the same time. Dapat magalit ako pero basta mahal mo, mapapatawad mo.

"Bakit ka nagkakaganyan?"

"Binugbog ko sarili ko dahil di ko mapatawad ang sarili ko sa ginawa ko sayo kahapon" yumuko siya.

"I want to tell you..." hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko.

"...I like you too"

WHAT?!

"Mag sorry ka nalang, magjoke ka pa" tawang sagot ko pero hindi siya ngumiti.

"Seryoso ako," he stated.

Matagal akong nakatigin sakanya at pina-process ang mga sinasabi niya.

Nagngitian kami. "So..." he trails off

"So?" tanong ko

"Can I court you?"

O///////////O YES! YES! YES! YOU CAN!

"I don't know," nahihirapang sabi ko. Ngumiti siya ng pilit.

First time ko pumasok sa love love na to, ewan ko kung tama ba to o tama ba ang minamahal ko.

"I'll wait" he stutter.

Bago pa ako makasalita, niyakap niya na ako. Ewan ko. Totoo ba to? Maybe not. Konting kurot lang, magigising na yan ako. Sinaktan ako kahapon? Tapos liligawan ngayon? Taas din ng pangarap ko. Pero kahit panaginip lang to, niyakap ko rin siya. Ang tangkad niya at ang bango.

"And one thing..." bulong niya.

"Hmmm?" i mumbled, still closing my eyes and savoring the moment.

"You're not dreaming" sabay ngiti niya.

To be continued...