She's My Butler

SMB 41

Enjoy reading..

Chapter 41

(Third person)

Isang maliwanag at maaliwalas na bagong araw na nanaman ang dumating sa Montregor's mansion. Maids and workers are everywhere, working and cleaning the whole place of Montregor.

Kung anong liwanag at aliwalas ng labas ay ganun din ka dilim ang isang silid sa mansion ng mga Montregor.

The woman sighed and opened the door, a cold and dark room welcomed her. She felt the sadness of the one who's inside it.

Agad niyang hinawi ang mga kurtina kaya kahit papaano ay nagkailaw ang malinis na kwarto.

Lumapit siya sa natutulog na binata na walang pang-itaas. Magulo ang buhok nito at napakaaliwalas matulog, na para bang walang lungkot at problemang dala.

"Anak, gising na." Rea said, then she comb her son's hair with her finger.

"Five minutes mommy."

"Okay."

Agad namang tumayo at naghanda ng susuotin ng anak bago umalis sa silid nito. Napabugtong hininga nalang ito dahil mukang hindi parin ayos ang anak niya.

Napabalikwas si Rancer sa kanyang kama ng mapanaginipan nanaman niya ang babaeng nawala na lang ng parang bula.

Tears begun to fall from his tired eyes. He sobbed and let those tears fall until it stopped.

"I'm mad at you, for making me suffer like this." he said while staring at the blue sky outside.

Napabugtonghininga na lang si Rancer at bumaba na sa kama niya. Parang walang buhay siyang naglakad papunta sa banyo at agad nilinis ang sarili.

Pumasok siya sa kanyang walk in closet na connected sa kanyang banyo.

Agad namang bumalik ang mga ala-ala ng makita niya ang nakahandang damit sa lamesang nasa gitna.

"She's the one who's always prepares my clothes." he whispered.

Napakuyom nalang ang kamao niya ng bumalik nanaman ang sakit na nararamdaman niya, ang sakit na matagal na niyang iniinda.

Nagbihis na siya ng simpleng faded jeans, t-shirt at isang leather jacket.

Napatingin siya sa kanyang sarili sa salamin, wala mang kahit anong emosyon sa kanyang mga mata, ang labi niyang hindi man lang makangiti, at ang sarili niyang hindi masaya.

He just shaked his head at agad ng lumabas sa kwarto niya.

He walked like a lifeless man, no emotions on his face, his just moving.

Bawat taong nadadaanan niya ay bumabati at yumuyuko para sa kanya. Bumalik siya sa dito sa mansion nila simula noong araw na mawala siya.

Nakapasok na siya sa dining table ang all of his family is already there, only waiting for him.

"Good morning anak."

"Good morning Rancer."

"Good morning bunso."

His family joyfully greeted him when they saw him, but Rancer just nodded and sit on left chair na katabi ng ama na nasa gitna. His mother and sister are across him.

Nagkatinginan naman si Daniel, ama ni Rancer at Rea na ina ni Rancer. They just look at their eyes but they have the same thought.

"Rancer can you please have any life or emotion! Para kang patay na buhay." Pagtataray naman ni Realladine ng hindi siya binati ni Rancer pabalik.