She's My Butler

SMB 29

Good morning my bees!

Chapter 29

Nagmamadali akong bumaba sa taxi, maraming mga police na nakapaligid sa school at sa gate. Papasok na sana ako nang pigilan ako ng isang police.

"Ma'am bawal pa po." Pigil nito sa akin.

Napakagat ako sa aking labi. "Kuya may nasaktan ba?" Nag-aalalang tanong ko rito.

"The bomb explode at the southern part of the school at dahil lunch walang tao dito." sabi nito sa akin. Napahinga naman ako ng maluwag.

Lumayo na ako at sinubukang tawagan si Rancer, maaring may mangyari sa kanya. I promise to protect him.

Nakailang dial na ako sa number niya pero hindi niya ito sinasagot. Nagsimula na akong kabahan dahil baka may nangyaring masama sa kanya. I also leave message para mabasa niya.

Sumakay ako sa taxi at nagpahatid na sa penthouse namin. Hindi ako mapakali dahil hindi parin nito sinasagot ang mga tawag ko.

Rancer always answer my call in less than a minute kaya nagtataka na ako kong bakit hindi niya ito sinasagot. Napansin ko rin kanina na para bang iniiwasan niya ako at parang galit ito.  Maayos naman kaming pumasok sa school kaya laking pagtataka ko kanina ng hindi niya ako pansinin at yayaing pumunta sa cafeteria.

My feelings for Rancer is deeper than I think kaya kahit simpleng pagbalewala niya lang sa akin ay masakit. I'm not over reacting, it's just I can't stop my heart from hurting even in the simplest thing.

Nanghihina akong bumaba sa taxi at pumasok sa building. Nag-aalala ako sa kanya. Hindi ko alam kong anong gagawin ko.

Na-isipan ko namang tawagan ang kapatid niya dahil baka nandoon ito. Pagkaraan ng ilang ring ay sumagot na ito.

"Hey little sissy." Masigla nitong bati sa akin.

"Hello ate Dianna." Pilit kong pinapasigla ang tinig ko.

"I miss you na sis. Ano palang kailangan mo?" tanong nito sa akin.

"Nandiyan po ba si Rancer?" Nag-aalangan kong tanong. Agad naman akong lumabas sa elevator ng bumukas ito.

"Hindi ba kayo magkasama?" Ramdam kong nagtataka ito. Agad akong umupo sa sofa at hinilot ang noo ko.

"Hindi po." Napakagat nalang ako ng labi.

"Hindi ko rin— wait sissy." Narinig ko na parang may kinakausap ito. "Oh my god sis! Are you alright?" Napakunot naman ang noo ko.

"Bakit po?"

"The school was bombed." Nag-aalalang nitong tanong sa akin.

"I'm fine ate pero hindi ko mahanap si Rancer." Naramdaman ko nalang na nag-iinit na ang mga mata ko.

"I'll ask mom baka nasa bahay siya."

"Thanks ate." and the call ended.

Napasandal nalang ako sa sofa at pinipigilan ang luhang malapit nang tumulo sa mga mata ko. I'm so worried paano nalang kong may masamang nangyari sa kanya. Naalala ko ang kapatid ko kaya agad ko itong tinawagan.

"Ayos kalang ba?" Napangiti ako ng kunti dahil sa bungad na tanong ni Kuya Leven.

"Ayos lang kuya."

"Thank God you're fine." He sighed in relief.

"Kuya can you trace Rancer?" Nag-aalangan man ay tinanong ko parin ito sa kanya.

"Loiuse-" I cut him off.

"He's gone." Tumayo na ako at nagsimula ng umakyat sa hagdan patungo sa kwarto ko.