She's My Butler

SMB 51

Chapter 51

Umiiyak akong nakaluhod sa lupa habang inaalala ang mga nangyari noong nakaraang dalawang buwan. I touch the porcelain tile where his name is sculpted.

Brian Julios Vanders.

No one knows that Aiden or should I say Brian is already gone, except me, Brianne, his Dad, and the men who witnessed that day.

Sa dalawang buwan ngayon lang ako nagkalakas ng loob na puntahan ang kinalilibingan niya. Nigel and his friends are the one who arranged the funerals, just like me Brianne doesn't have the strength to watch Aiden being burried, lifeless.

Hindi ko pa alam kong nakabisita naba si Brianne sa puntod ni Aiden sa loob ng dalawang buwan.

Pagkalipas ng araw na iyon kahit may mga tama ng bala, I still forced myself to work for Rancer and went to school. Hiding my wounds in a thick jacket.

Nang magkita kami ni Brianne sa school ay parang walang nangyaring patayan kagabi. Balik siya sa paglingkis kay Rancer na nagpapakirot ng puso ko. Pero palagi ko rin siyang nakikitang nakatulala.

"Aiden alam kong sinabi mong wag kong sisihin ang sarili ko, pero paano ko hindi maiisip yon' kong nakita ko mismo ang pagkawala mo sa kamay ng hayop mong ama." Umiiyak kong sabi habang nakahawak sa lapida niya.

"Hindi ko na rin alam kong anong gagawin ko Aiden. Ang sabi mo alagaan ko ang kapatid mo, pero Aiden mahal ko kasi si Rancer. Aiden sa akin kasi siya, ayaw ko siyang mapunta sa iba kahit na sa kapatid mo pa." Pinunasan ko ang luhang tumulo mula sa mga mata ko. "Pinapangako kong aalagaan ko si Brianne pero hindi kasama doon ang mapasakanya si Rancer, kasi akin siya."

Inayos ko ang pagkalagay ng bulaklak sa puntod ni Aiden bago tumayo. "Aiden, thank you and I'm really sorry."

Kahit parang nanghihina ay pinilit ko parin ang sarili kong maglakad pabalik sa sasakyan ko.

Hindi parin tanggap ng sarili ko na nawala na si Aiden. Kahit alam kong siya ang traydor sa amin, minahal parin namin siya bilang kapatid. Aiden.

Pagkapasok ko sa kotse at agad kong inayos ang sarili ko. Malapit na mag ala 6 ng gabi at napag-usapan naming magkakaibigan kumain sa isang bagong tayong restaurant.

Minaneho ko ang sasakyan at ilang minuto bago ako makaabot sa isang restaurant.

Ang restaurant na ito ay hahayaan kang pumili, kong normal dine in kaba or private dine in. Sa normal ay kagaya lamang ng iba, kakain ka sa table at may mga table pa sa hindi malayo. Sa private dine in naman ay mag-re-rent ka ng isang silid na sakto lang ang laki. May table, sofa, chairs, tv and a bathroom. There's a glass window na overview ang city. It's like your in a living room.

"Good evening ma'am, any reservations?" A lady asked.

"Rancer Montregor." Agad naman niyang tinignan ang computer.

"This way ma'am." She guide me hanggang sa elevator. This building have 6 floors, 3 floors for the normal dine in and the rest are rooms for private dine in.

Dinala niya ako sa fifth floor and in the room three.

"Enjoy ma'am." Tumango naman ako sa kanya. Agad kong pinihit ang pinto at bumungad sa akin si Brianne na nakahilig ang ulo sa balikat ni Rancer. Agad kumirot ang puso ko sa aking nakita. Sa loob ng dalawang buwan ay hindi parin ako pinapansin ni Rancer, he treat me like a butler pero ganun naman talaga ako.

"Loiuse bakit ang tagal mo?" Napalingon naman ako kay Cynxia ng mataray itong nagtanong sa akin. Ngumiti ako sa kanya ang umupo sa sofa na katabi ni Cynxia.