She's My Butler

SMB 27

Good day/night my bees! Enjoy!

Chapter 27

I opened my eyes when I heard my phone ringing, it's the alarm. Kinusot ko ang mga mata ko bago tumayo at nag stretch ng kamay ko.

When I got satisfied, lumakad na ako papasok sa bathroom. I look at my self in the mirror, I smiled and start my day with a good energy.

After I take a bath, I wear our uniform at bumaba na para magluto ng agahan namin ni Rancer.

I'm humming as I walked towards the kitchen, but I froze in the kitchen door when I saw him cooking.

Agad kong hinagod nang tingin si Rancer, he's just wearing his shorts at tanging apron lang ang nakatakip sa upper body niya. Wow early blessings.

I composed my self at nagsalita na. "Rancer bakit ka nagluluto?"

Napatingin naman ito sa akin, and a he give me a smile that can make my knees weak. He really have a big affect to me. "You don't want me to cook?"

Umiling naman ako. "What I mean is trabaho ko yan, kaya akin na yan ako na gagawa." Kukunin ko na sana ang sandok sa kamay niya ng itaas niya ito. "Rancer!" Reklamo ko dahil sa ang tangkad niya at hindi ko ito maabot.

Tumawa lang ito at hindi man lang binaba ang kamay niya, kaya tumalon ako para makuha ito kaso inilihis niya ang kamay niya. Nakakunot na ang noo ko habang siya naman ay sobrang laki ng ngiti. Saya mo pre?

Tatalon na sana ulit ako nang bigla niyang ipinulupot ang isang braso niya sa bewang ko na naging nadahilan para madikit ako sa kanya. Naramdaman kong namula ang muka ko sa ginawa niya.

"Good morning sweetheart." He kissed my cheeks that made my face redden more.

"G-good morning." Nahihiya kong sabi.

"You're really cute when your blushing sweetheart." he said. Hinampas ko naman ang dibdib niya dahil hiyang hiya na ako.

"Maligo ka na nga dun!" Pinakawalan na niya ako at nakangisi lang ito.

"Okay. Wait for me sweetheart." He stole another kiss in my cheeks bago ito tumakbo palabas ng kusina.

Napakagat nalang ako ng labi dahil hindi ko na rin mapigilan ang kilig sa sistema ko.

Napailing nalang ako at sinimulan ng linisin ang pinaglutaan niya. Kinuha ko ang mga kalat at tinapun sa trashcan. Pero bago ko pa masara ang trashcan umagaw na sa attention ko ang papel na nakatapon rito. Napabugtong hininga nalang ako, kahit na hindi ko ito kunin alam ko kong ano ito.

Ang sulat na nasa pana.

Magda-dalawang linggo na simula nong nangyari ang insedenting iyon. Sa pagkaka-alam ko ay dinala agad ako ni Rancer sa clinic mg resort dahil malayo ang hospital dito.

Pagkagising ko ay nasa bahay na ako, sa penthouse namin ni Rancer. Nandun rin ang parents ko. They say that my mind just blackout because of to much panic,  pero kahit na ganun meron paring parte ng isip ko na hindi naniniwala sa sinasabi nila. I never panic when that happened, ang nasa isip ko lang noonv oras na iyon ay ma protektahan si Rancer dahil maaaring isa nanaman yon sa kaaway sa business ng pamilya namin.

And the more strange is, sumakit lang ang ulo ko ng mabasa ko ang sulat na iyon. Hindi ko na muling nakita ang sulat na iyon kahit na hiningi ko pa sa kanila, there's something that they're hiding from me. Because my brain resist to accept everything they reasoned when I woke up.

Isa pang rason na nadududa ako sa kanila ay ang sabi nila, it's the same reason as Rancer's last shooting in incident but last night I received a message at sa tingin ko galing din ito sa taong may gawa sa akin noong nasa resort kami.