Chapter 48
Tumayo na ako at nagpasa ng activity ko sa professor namin na nasa harapan. Bumalik naman ako sa upuan ko at inayos ang mga gamit ko. Pinasok ko na sa loob ng bag ko ang mga gamit ko.
Hindi kami magkaklase dahil iba't ibang course ang kinuha namin. Cynxia and Aiden take business ad, Jers take tourism, Xian take architecture, Rancer is in engineering and of course me, is in education.
Ito na ang huling klase namin kaya lumabas na ako. Agad akong pumunta sa engineering building para hintayin si Rancer. Hindi ako ako pumasok dito at naghintay lang sa bench malapit sa engineering building.
Napatingin ako sa mag bestfriend na first year na nag-aaway. They're arguing dahil aalis ang isa niyang kaibigan.
I smiled sadly, that's why I never say goodbye to them. Mahirap makita ang mga taong mahalaga sayo na magmakaawa na hindi ka umalis.
Naalala ko naman ang nangyari kanina. Cynxia suddenly burst out crying after seconds when she realized that we're finally in front of her. She cried long kaya hindi kami nakapasok ni Aiden sa unang klase sa umaga. It's a bad impression pero sinabi ko namang emergency, halos hindi na tumigil sa pag-iyak si Cynxia dahil sa amin.
We became her friends, kaya masakit ito sa kanya. Masakit na bigla mawala ang mga taong pinagkakatiwalaan at minahal mo sa loob ng halos isang taon.
I didn't know about Aiden, pero alam kong hindi siya Brentwood. Something is fishy towards him. Hindi rin kami nagkausap simula nang magkita kami kanina.
Napabalik ako sa katinuan ng makita kong nagsilabasan na ang mga engineering student. Tumayo na ako at inayos ang uniform ko.
Ilang minuto pa ay nakita ko nang lumabas si Rancer, pero agad ding nabawi ang munting saya sa puso ko nang makitang kasama niya si Brianne. Nakapuloput ang kamay ni Brianne sa braso ni Rancer habang nakangiti ng wagas. Si Rancer naman ay parang walang pakealam.
Napakagat nalang ako ng labi, wala silang ginagawang masama pero ang sakit nila sa puso. Napatingin ako sa phone ko na hawak ko sa aking mga kamay, someone texted.
From Nigel:
I need you later.Agad namang napa seryuso ang mukha ko. Another text came up.
From Nigel:
He's showing up tonight.
We're going to a party darling ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️Kakabahan na sana ako kaso andaming heart emogi sa text niya. Can he stop putting to much emogi in one text message! It's kind of annoying specially when the message is serious.
Agad akong napatingin kay Rancer at Brianne na papalapit sa akin. Lumakad ako papalapit sa kanya the I bow slightly bago nagsalita.
"D-do you need something Master?" I asked. I tried not to stutter but I lose when I saw how close Brianne is with Rancer.
"Nothing." he coldly said.
"But babe I'm hungry!" Pagmamaktol naman ni Brianne.
"I don't care." Napakagat naman ako ng labi para pigilan ang ngiti ko ng sumagot si Rancer.
"No! You're going to treat me. How about you tell your maid to buy me some foods." Maarte nitong sabi habang mapang-asar itong nakangiti sa akin.
"Maid who?" I didn't realize that I blurted out my thoughts.
She smirk at me. "You."
Napakagat naman ako ng labi at pinigilan ang sariling sagutin siya. I'm not Rancer's woman, hindi ko na kayang gawin ang mga ginawa ko noon. I need to be professional, I need to be a butler.
BINABASA MO ANG
She's My Butler
Ficção AdolescenteMONTRENIAN SERIES 1: SHE'S MY BUTLER (COMPLETED) -- Serving someone is not an easy job to do. You should have patience, harwork, courage and intelligence. What an 18-year-old lady can do if she's destined to be a butler of a cold hearted but playful...