She's My Butler

EPILOGUE

EPILOGUE

"Good bye everyone, thank of today." sabi nito at ilang segundo pa ay tumunog na ang bell. Everyone greeted her goodbye before storming out in her classroom.

She fixed her hair first before walking. She walked in the hallway chin up and smiling. Everyone who saw her greeted her and she greeted back just like everyday she did.

Nakaabot siya sa kanyang cubicle and she fix her things, kailangan na niyang umuwi para sa pamilya niya.

Agad siyang naglakad papalabas ng building at papunta sa parking lot. Napangiti naman siya ng makita niya ito.

"Nigel!" Agad namang lumingon sa kanya at ngumiti. She walked closer to him ang hugged him tightly.

"How have you been Nigel?" Tanong niya rito. Matagal na rin simula noong magkita sila dahil masyado rin itong busy sa Europe at sa pamilya niya.

"Handsome as always darling V." Napairap naman siya dahil mahangin pa rin ito but honestly his truly a handsome man. "Let's grab some coffee V."

Napangiti naman siya. "I like that."

Pumasok sila sa kanya kanyang sasakyan ang pinaandar ito, sinundan niya lang si Nigel hanggang itigil nito ang sasakyan sa isang coffee shop hindi kalayuan sa University.

Bumaba sila at pumasok dito, they ordered some coffee and cake before sitting. Kunti lang ang tao sa coffee shop at napaka comfortable nito.

"So kamusta na kayo ni Rancer?" Agad naman akong napa-pout sa tanong niya.

"Ayon nagtatampo nanaman." Pero napangiti parin siya ng maalala niya kong gaano ka cute magtampo ang asawa niya.

Napailing naman si Nigel. "Suyuin mo kasi, teka nga ikaw ata ang lalaki sa inyong dalawa. Napaka oa naman niyang asawa mo, sakalin ko kaya yan."

Napatawa naman ako sa sinabi niya. Gusto talaga ni Rancer ang palaging nilalambing, kaya madalas nagtatampo pag diko nilalambing. "Wag kang harsh Nigel, gusto mo sakalin ko rin ang asawa mo?"

Nabawi naman ang ngiti niya ganun din sa akin, nagkasukatan kami ng tingin. Then we laugh afterwards.

"No, not my wife."

"Kaya wag rin ang asawa."

Umabot na ang order namin kaya natahimik muna kami at nagpasalamat sa waiter na nandito.

"Kamusta na pala ang asawa mo Nigel? Akala ko wala ng papatol sayo." Pang-aasar ko dito na nagpakunot naman sa noo niya.

"Can't you just admit it V? Isa ako sa mga pinakagwapong nilalang na nakita, maraming naghahabol sa akin." Napangiwi naman ako habang umiinom ng kape. Iba talaga ang confidence nitong ni Nigel. "And my wife is going to gave birth with our second baby sooner, I'm so exited."

Napangiti naman ako ng makita ko sa mukha niya ang saya at excitement. "I held you lost conscious when she gabe birth with your oldest." Napatawa ako ng mawala ang ngiti sa mukha niya, bigla itong namula.

"Oh so it's true?" Napatawa pa ako habang nakahawak sa tiyan ko. "Your wife told me."

Napairap lang siya at padabog na kumain ng cake habang ako naman ay nagpipigil ng tawa. Nigel is kind a guy na mahilig mamikon, pero pikon.

I was sipping coffee when I heard something.

"Hindi porket mahal kita, papatawarin na kita agad. That's one of the most exclusive bag Lorendel make, at nag-iisa lang. Bakit tatanga-tanga ka riyan at sa dami ng matatapunan mo ng kape ay yong bag ko pa...what?... seriously!...no...no wag...nope...i don't want to...sige na nga ang kulit mo, pasalamat ka mahal kita. Pinapatawad na kita pero lagot ka sakin mamaya...I love you too." A woman in a wearing a suit for woman said. Hindi ko namalayan na nakatitig na pala ako sa babaeng nasa hindi kalayuan lang namin.