She's My Butler

SMB 47

Chapter 47

My eyes watered as I look in his eyes where pain is visible. This is what I caused him, pain.

Nangingig ang buo kong katawan dahil sa sakit na nararamdaman. Hindi lang siya ang nasaktan pati rin ako. I forced my self to walked towards him. He's not moving, nakatitig lang siya sa akin na para bang hindi makapaniwala.

I'm already few inches away from him. My tears fall from my eyes when saw how sadness, pain, and madness was imprinted on his beautiful dark eyes.

"R-rancer." I can't take it anymore, I hugged him as fast as I could. I buried my face on his chest and cried on him.

Seconds pass but there's no hug from him. He's just like standing letting me feel him.

Nakaramdam pa ako ng sakit when he held shoulders and gently pushed me, away from him.

Napayuko nalang ako, inaasahan ko ang ganito niyang reaction sa akin. Alam kong nasaktan ko siya ng sobra, sa mga titig palang niya alam ko na kong gaano ka lalim ang sugat sa kanyang puso.

"Why are you here?" Malamig nitong tanong sa akin.

I composed myself and stand straightly facing him. Kong hindi man ako man ako makakabalik sa pagiging isang minamahal niya, kahit sa pagiging butler man lang ako'y payagan.

"Good day master Rancer. I apologized for my sudden disappearance for the passed three years." I put my right hand on my chest and kneel my one leg, then I bow my head to him. "I accept any punishment from you young master, but I'm begging you please accept me as your butler, again."

Pagkatapos kong magsalita ay nabalot ng katahimikan ang buong lugar. Nakatitig ako sa sahig na katapat ng sapatos niya.

"I'll accept you." Namayani ang tuwa sa puso ko nang marinig ko ang sinabi niya. "but as my butler only." Kahit ito lang ang gusto ko ngayon ay parang masakit parin sa akin.

"Act professionally, I don't want a soft butler with me. Do your job well and one mistake is equivalent into one punishment. I don't care about you, just do your job." Parang sinaksak ng ilang libong kutsilyo ang aking puso dahil sa narinig ko sa kanya. Pinigilan ko ang sarili kong maiiyak dahil sa mga sinabi niya.

"Y-yes master." I answered.

Hindi naman siya sumagot at agad ng naglakad papunta sa hagadanan. Nang hindi ko na marinig ang mga yabag niya ay saka lamang ako tumayo. Pinagpag ko ang aking tuhod at ang dress ko. Nagulat nalang ako ng makitang may tumulong luha sa sahig, agad akong napahawak sa pisnge ko.

"Tumigil ka self, ayaw ni Rancer sa iyaking butler."

Ilang minuto kong kinalma ang sarili ko. Nang makita kong maayos na ako ay agad akong tumango sa kusina at tumulong sa paggawa ng tanghalian.

Marami kaming nagawang pagkain at tinawag na ang lahat. Pero natapos nalang kaming kumain ay hindi bumaba si Rancer sa kanyang silid.

May munting saya akong naramdaman ng makita kong maayos naman ang pakikitungo sa akin ni Tito Daniel pero makikita mo parin ang pagkailang niya sa akin.

Si Ate Dianna naman ay bigla nalang naging sweet sa akin then bigla nalang magagalit. Palagi siyang nakadikit sa akin at pinipisil ang pisnge ko. Pag nagagalit naman siya ay hindi siya tumitingin sa akin. She's like Rancer in a minute then she became Dianna after.

"Loiuse did you pack your things already?" tanong ni Tita Rea habang nakaupo kami sa sofa.

"Po?" Napakunot ang noo ko sa tanong niya.