She's My Butler

SMB 3

Chapter 3

LOUISE POV

Magkasabay kaming kumakain ni Rancer ngayon. Tahimik lang ito at hindi tumitingin sa akin. I don't know what his problem. Nagsimula ito ng nagising ako sa tabi niya.

Seven in the morning nagising ako na katabi siya, nakayakap ako dito at nakayakap naman siya pabalik sa akin. Hugging someone is not really a bad thing for me lalo na at may lalaki rin akong kapatid na si Loyd, his thirteen years old.

"Master bakit ang tahimik niyo?" Hindi ako sanay na tahimik ang mga taong nakakasama ko lalo na sa pagkain. He just glared at me.

"What do you think?" Mataray nito tanong sa akin. Is he mad? Nanlaki naman ang mata ko.

"Master are you mad at me?" Agad naman akong napatayo sa kinauupuan ko at pumunta sa gilid niya, I immediately bow my head. "Master I'm sorry if I barge in your room last night. Natatakot po talaga ako sa kulog at kidlat, sometimes it makes faint. I'm sorry master please forgive me, I accept any punishment you'll give master." One rule of being a butler is to your best para hindi magalit sa iyo ang pinagsisilbihan mo, kapag galit o nagalit sa iyo ang master mo it only means hindi maganda ang quality mo.

"No-" I cut him of and bow down more.

"I'm really sorry master. I promise I'll do my best next time." Nangigilid na ang mga luha sa mga mata ko, my parents trusted me to be a good servant pero heto ako sa unang araw palang galit na ang master ko sa akin.

"No I'm not! Wait are you crying?" I can't see his reaction because I'm just looking at the floor. "Face me." Hindi ko naman sinunod ito. "I said face me, this is an order!"

Agad namang napataas ang ulo at sinalubong ang mga titig ni Rancer. I froze when I realize na malapit lang ang muka namin sa isa't-isa.

Tinaas nito ang kanyang mga kamay at pinahid ang luha sa aking mga pisnge. Nakakunot lang ang noo nito habang tinititigan ang aking muka.

"Sit." Para naman akong aso na mabilis sumunod sa kanya, bumalik ako sa inupuan ko kanina. "Why are you crying?"

Itinukod nito ang kanyang siko sa lamesa at ipinatong ang kanyang baba sa kamay nito. Nakatingin ito ng seryuso sa akin. "Vianne."

Napanguso nalang ako at pinahid ang natitirang luha sa mga mata ko. "Dahil ka po Master Rancer."

"Kapag ba galit ang Master mo iiyak kana?"

"Mom said, a mad or angry master only means you're not good enough to be a butler." I pout my lips at nagsimula nanamang uminit ang mga mata ko.

Alam kong napansin ito ni Master Rancer, nakatingin na ito ngayon sa kinakain niyang carbonara at pinaglalaruan ito ng tinidor. "Really?"

"Y-yes Master." Kinakabahan kong sagot dito. Nakita ko ang munting ngiti nito pero agad rin namang nawala.

"Then I can say that you're enough." He ate a spoonful of carbonara at tumingin sa akin ng diretso. He's eyes are really beautiful, hindi ko maiwasang titigan ito.

"Po?"

"I'm not angry Vianne. I'm just..I'm just like this I don't usually socialize with people I barely know." He explained. Parang nabunutan ng tinik ang puso ko dahil sa narinig ko, umatras ang mga luha ko at napangiti nalang ako.

"Hindi ka po ba talaga galit?"

"Yes." He's still cold.

"Talaga po?"

"Yeah."

"Pero-"

"Isa pang tanong mo magagalit na ako sayo." Napatikom na ako ng bibig at umastang zinara ang zipper sa bibig ko.