KOMUTANIN RÜYA'SI

30.BÖLÜM

Güzel okumalar. Yorumlarınızı bekliyorum. Bir de oylar çok azaldı. Okuyanlar oy veriniz lütfen. Yoksa yazasım gelmiyor :(

_____________
İyileştikten sonra okuluma devam ettim. Öğrencilerim ,özellikle Asel, beni çok özlemişti. Annem ve babam ile konuşmuyordum. Babam artık içmediğini, onları affetmem için ikinci geçerli bir sebepleri olduğunu söylüyordu. Annem ile araları düzelmişti. Ben evlendikten sonra anlamıştı her şeyin değerini galiba. Onlar o gün beni zaten affetmişti. Ölecek gibi olunca herkes değerinizi daha çok anlıyor tabii.

Koray ara sıra İstanbul’a gidip geliyor. Yine yoğun çalışıyor. Batı’nın işleri biraz durgun. Morali bozuk gibi. İdil benim gibi görevinin başında. Yaman aşırı yoğun. Bu beni üzüyor. Ayşe annem geri İstanbul’a döndü. Orada daha rahat ettiğinden biz de gitmesini istemiştik. Şu sıralar dertsiz, güzel bir hayat yaşıyorum. Sıradan bir hayat. Annem ve babam konusunu takmazsam tabii.

Okullar yaz tatilinde. Beklenmeyen bir şey oldu. Hepimiz şaşkınız. Şu an bir düğüne hazırlanıyorum. Berivan ve Akın’ın düğünü. En çok da Asel heyecanlı. Çünkü Akın’dan gerçek babasından görmediği sevgiyi ve ilgiyi görüyor. Düğün Şırnak’ta yapılıyor. Kır düğünü.

“Ay çok güzel oldun,” dedi İdil. Gülümsedim. Kendime baktım. Yaman boş olduğu zaman onunla gidip abiye tarzı bir elbise almıştım. Kadifemsi, zümrüt yeşili, güzel, sade bir elbiseydi. Strablezdi. Rahatsız olurum diye almak istememiştim ama üstüme tam olunca almıştım. Yaman itiraz etmemişti. Sade bir makyaj yaptırmıştım kuaföre. Saçlarımı ise hafif dalgalı yaptırıp açık bırakmıştım. Açık topuklu ayakkabılarımı da giydim. Rengi koyu griydi.

“Gerçekten güzel olmuşum,” dedim İdil güldü. Kuaför de güldü. Berivan ile biz de gelmiştik kuaföre. Mila’da yanımızdaydı. İdil’in de saçı yapılınca ayağa kalktı. Hayran bir şekilde baktım.

“Çok güzel olan sensin asıl,” dedim büyülenmiş gibi. “Saçmalama kız. Hepimiz güzel olacağız. Berivan daha güzel olacak. Bugün onun günü. En başta düğün yapmak istemese de şimdi nasıl heyecanlı baksana,” dedi. Berivan gülümsedi. Mila kuaför ile atışıyordu. En sonunda kız makyaj malzemelerini onun önüne yığdı.

“Alın, kendiniz yapın, anlamadığım makyajı nasıl yapabilirim?” diye isyanda bulundu. Kıkırdadım. Koray ile çok benziyorlardı.

“Yaman işte, akşam gelebilir mi ki?” dedim İdil ile kenardaki koltuğa yerleşince.

“İnşallah gelir. Hepimiz bir arada oluruz,” dedi İdil.

“İnşallah,” diye mırıldandım. Elime ,kuaföre gelince hiç almadığım, telefonumu aldım. Birkaç gereksiz bildirim gelmişti. Ardından Batı’dan gelen mesaja baktım. Kıkırdadım. İdil’in resim atmadığını ve habersiz çekip atmamı istemişti. Kameramı açtım.

“Gel selfie yapalım,” dedim.

“Batı’ya güldüğünü biliyorum. Orada selfie yaparız,” dedi.

“Zeki,” derken kıkırdadım. Mila yanımıza oturdu.

“Efendim?” dedi gülerek.

“Bak bu da zeki,” dedi İdil. Berivan hazır değildi henüz. Asel annesinin yanındaydı. O da gelinlik giymişti. Hayran hayran annesini izliyordu. Saçı balıksırtı örüldüğü için ise arkasındaki çırağa kızıp duruyordu. Haline güldüm.

“Umarım bu gece çok güzel geçer, hepimiz için güzel bir anı olur,” dedim. Mila derin bir iç çekti.

“Neler atlattık biz ya?” dedi şaşkınca.