KOMUTANIN RÜYA'SI

21.BÖLÜM

Güzel bir bölüm oldu buyrun 😂 Okuyan ,önemseyen ve bunu destekleri ile gösteren herkese çok teşekkür ederim.  

___________

Yarıyıl tatili başlamıştı. İstanbul'a gidemiyorum çünkü hâlâ anneme bir torunu olacağını söylemedim. Oraya gitmem için ısrar ediyor. Gidersem çok üzülür. Evli bile değilsiniz, der. Bana küsebilir bile.

Buraya kar yağıyordu. Hızlı bir şekilde yağıyordu. Salonun perdelerini açmış ve izliyordum. Yağmurda ıslanmayı severdim ama kar yağınca onu sadece izlemek ve  düşüncelere dalıp gitmek hoşuma giderdi.

Evin kapısının açılma sesi geldi. Ardından Batı salonun kapısında belirdi. "Napıyorsun güzellik?"

Gülümsedim. "Hoş geldin, oturuyordum," diye mırıldandım.

"Hoş bulduk," dedi ve deri montunu çıkartıp koridora tekrar ilerledi. Geri geldiğinde elleri ıslaktı. Güldü. Üzerime sıçrattı küçük su taneciklerini. Kıkırdadım.

"Yaman hâlâ gelmedi mi?" dedi.

"Hayır. Telefonu da açık değil. Merak ediyorum," dedim.

"Gelir bence az sonra. Merak etme," dedi saçımı karıştırıp. Yanıma oturdu. Ben de onun saçını karıştırmak istedim. Ellerime doğru kafasını yaklaştırdı. Gülüştük.

"Koray nerde?" dedim. Koray gitmemişti. Bilgisayardan hallediyordu bir şekilde. Telefon ile konuşuyordu bir sürü. Yanımızda kalmak istemişti bir süre.

"Diğer eve geçti. Duş alıp gelecek," dedi. Kafamı salladım. "Bir de Mila ile tanışmak istiyor," deyip güldü.

"Sence de yakışmıyorlar mı?" dedim.

"Evet. Yakışıyor. Çok tatlı olurlar," dedi.

"Saçının gerçek rengi çıkmış ortaya," dedim.

"Bu sefer boyamayacağım, hatta saçımı üçe vuracağım. Biraz da öyle gezerim," dedi.

"Heyecan arıyorsun galiba," deyip güldüm. 

"Evet. Baktım uzun süredir bir şey olmuyor. Ben yaratayım, dedim." Sonra biraz düşünür gibi yaptı. "Aman aman bir daha öyle şeyler olmasın," dedi gülerek. Ben de gülümsedim.

"Aç mısın?" dedim.

"Açım valla," dedi. Hızla kalktığımda belimin ağrısı kendini belli edince hızla orayı tuttum.

"Kızım manyak mısın?" dedi Batı yanıma kalkıp. Elini belimin üzerindeki elimin üzerine koydu. Yavaşça oturttu beni tekrardan.

"Bir daha böyle ani hareketler etme. Açsam açım. Sana ne yani. Ben hazırlayabilirim. Anlaştık sanırım," dedi önümde eğilip saçımı düzelterek.

"Anlaştık," diye mırıldandım. Elini bu sefer de karnıma koydu. Okşadı.

"Gel bakalım. Sakince kalk. Mutfağa geçelim. Sen yedin mi bir şeyler?" dedi elini bana doğru uzatıp kendi çömeldiği yerden kalkarken.

"Yani. Az bir şey. İçim almıyor bu aralar," dedim. Elini tuttum. Koluma girdi.

"Rüya. Sıkıntılı bir hamilelik geçiriyorsun gibi. Doktor ne dedi son kontrolde?" dedi. Batı'nın küçük bir kedi için ameliyatı vardı. Yaman'ın işi. Koray zaten evde bilgisayar başından kalkamıyordu. Ben de son kontrole Batı'nın arabasını alıp kendim gitmiştim. Derin bir iç çektim.

"Evet, sıkıntılı bir hamilelik geçiriyorum. Onun gelişimi geride. Yemek yiyemiyorum. Zorluyorum kendimi. Zor yiyorum. Korkuyorum ona bir şey olacak diye," dedim gözlerim çabucak dolarken. Tabureye oturmam için işaret etti.