KOMUTANIN RÜYA'SI

11.BÖLÜM

Güzel okumalar. Oy ve yorumu unutmayınız. Seviliyorsunuz 😘

______________

"Çok kötü bir şey oldu," dedi karşıdaki ağlamaklı ses.

"Noldu Batı? İyi misin? Nasıl bir şey oldu?" dediğimde Yaman yanıma gelmişti bile.

"Bana kötü şeyler söylüyorlar. Annemi istiyorum ben, ona bir şey olmuş. İnanmıyorum. Saçma sapan şeyler söylüyorlar Rüya, yanımda olman gerek. Sana inanırım ben sadece şu anda. Lütfen gel Rüya." Ağlamaya başladığında içim yandı. Annesine ne olmuştu?

"Rüya," dedi tekrar.

"Batı sakin ol şimdi tamam mı? Uçak bileti bulursam hemen geleceğim. Lütfen sakin ol," dediğimde sesler karıştı. Her yerden bir ses gelmeye başladı.

"Batı, orda mısın? Batı!" Ses vermedi. İnsanların sesini anlamaya çalıştım.

"Batı," diyordu bir ses daha benim gibi. Tanıdık bir sesti bu. Annemdi. Yaman'a baktım. Ağlamak üzereydim.

"Noldu güzelim? Aksi bir durum mu var?" dedi. Koray'da her şeyi bırakmış meraklı gözlerle bana bakıyordu. Karşı taraftan bir ses geldi. Yaman gile bir dakika der gibi yaptım. Hoparlörü açtım.

"Kızım?"

"Anne, Batı nerede? Niye konuşmuyor? Niye bana ses vermiyor? Annesine ne olmuş?" diye sırayla sordum tüm sorularımı endişeli bir ses tonuyla.

"Kızım sakin ol ama Batı'nın şu anda sana ihtiyacı var. Ne kadar çabuk gelirsen o kadar iyi," dediğinde Koray biletlere bakmaya başlamıştı bile.

"Anne noldu? Söyle. Batı çok mu kötü? Annesine ne oldu?" dedim.

"Yavrum, Batı bir anda yere düştü anlamadım ama bayıldı galiba. Annesi..." dedi ve sustu annem. Aklıma bir şeyler geliyordu ama inanmak istemiyordum.

"Ne?! Annesi ne?! Söylesene," dedim çıldırmış gibi.

"Annesi vefat etti," dediğinde elimdeki telefon yeri boyladı. Yaman şokla bakakaldı ve anında beni tuttu. Beni göğsüne çekti.

"Alo, kızım, alo," diye sesler geliyordu.

Koray aldı telefonu. Yaman ise konuştu uzaktan. "Ben Yaman, hatırlar mısınız bilmem. Rüya hastalanınca hastaneye gelmiştim. Rüya'nın yanındayım şu an. Merak etmeyin o iyi, Batı'ya iyi bakın, biz kısa sürede geleceğiz."

"Sağol oğlum, sağol. Batı'ya ben bakarım, görüşürüz," dedi annem ve kapattı.

"Batı," diye mırıldandım gözyaşım sol gözümden hızla süzülürken. Babası zaten taa ne zaman göçüp gitmişti bu dünyadan. Annesiz yapamaz ki o. Annesi onun her şeyi.

"Buldum, akşama var uçak, üç kişi yan yana kalmış sadece. Alıyorum üçünü de," dedi Koray. Orada da kurulu bir düzenim vardı. Valiz hazırlamama gerek yoktu. Sadece akşamı beklemem gerekiyordu. Yaman beni salona götürdü. Üçlü koltuğa yatırdı. Boş gözlerle baktım. Saçımı elleri ile sevdi. Gözlerimden tek tek akan yaşları sildi.

"Şimdi yanında olmam lazımdı, bana ihtiyacı var," diye mırıldandım.

"Az kaldı. Gideceğiz. Ben bir komutana haber vereyim," dedi. Kendisi de komutan, onun da komutanı var. Bu konuları hiç anlamıyordum gerçekten. Yine beynim kötü şeylerden uzaklaşmak istercesine saçma sapan şeyler düşünüyordu. Benim de izin almam gerekiyordu. Akın Bey'i aradım ve durumu izah ettim. Yerime başka bir öğretmen geçici olarak girecekti sınıfıma.