KOMUTANIN RÜYA'SI

38.BÖLÜM

Güzel okumalarr. Oy vermeyi unutmayınız. 

______________

"Günaydın," dedi Yaman. Hâlâ bahçede onun kolları arasındaydım.

"Günaydın, burada uyuyup kalmışız galiba. Hem de aralıksız uyumuşum," dedim uyku mahmurluğu ile. Aklıma Koray gelince hemen onlardan tarafa baktım. Boynum ağrıyınca yüzümü buruşturdum. Yaman yanağımı öptü.

"Onlar gitti. Batı ve İdil ise az önce uyanıp mutfağa gitti. Annem zaten sabah erkenden uyanıp üstümüze başka bir şeyler daha örtmüş," diye açıklamada bulundu. Ona baktım. Yine yüzümü buruşturdum. Elimi yara olan yere götürdüm.

"Bunun iyileşmesi gerekiyordu ama canım şimdi daha çok yanıyor," diye mırıldandım.

"Az sonra Mila baksın ona bir," dedi saçlarımı severken.

"Olur. Ayrıca bugün gidecek miyiz?" diye sordum.

"Gideceğiz bebeğim. Sana bir fotoğraf göstereceğim şimdi," dedi telefonunu açarken.

"Bu adam mıydı Koray ve sana zarar veren?" dediğinde dikkatle telefona baktım.

"Bana suratını çok göstermedi. Kavga ederken biraz gördüm. Koray daha net görmüştür. Ben tam bir şey söyleyemem o yüzden," dedim. Derin bir iç çekti.

"Büyük ihtimalle bu adam. Kerim malını konuşturmuşlar. Hemen ele vermiş adamı," dedi. Kalktı ve elini bana uzattı. Ben de kalktım.

"Derdi ne bu salak adamın? İçeriden nasıl ulaşıyor? Çok sıkıldım," dedim gözlerim çabucak dolarken.

"Sakın o adam yüzünden ağlama. Sakın," dedi Yaman. Hemen bana sarıldı.

"Hepimiz tehlikedeyiz. Korkuyorum. O adam içerde olsa bile adamları hep dışarda. Takip etmişler hep bizi," dedim. 

"Kerim malı içeri atıldığından beri takip etseler ben fark ederdim emin ol. Daha yeni olmalı ki fark etmedim ama bak onları yakalayacağız. Korkma," dedi hâlâ ben kolları arasındayken. Çekildim ve gözlerine baktım.

"Her şey düzelecek mi?" diye mırıldandım.

"Düzelecek. Sana söz veriyorum her şey düzelecek. Birkaç sene sonra ise o Şırnak denen yerden buraya geleceğiz. Sen burada bir okula atanacaksın. Ben yükselebilirsem bir rütbe daha yükselip rahata ereceğim. Hep beraber mutlu olacağız," dedi Yaman. Kafamı salladım.

"Eee, hadi madem içeriye geçelim," dedi. Sakin adımlarla içeriye yöneldik. 

"Şurası banyo. İşlerini halledip çık. Bekliyorum burada. Sonra da ben işlerimi hallederim," dedi Yaman. 

"Tamam aşkım," dedim ve banyonun içine girip kapıyı gülerek Yaman'ın suratına kapattım. Öncelikle tuvalet ihtiyacımı karşıladım. Ardından elimi yüzümü yıkadım. Kapıyı açıp çıktığımda gerçekten aynı yerinde durmuş beni bekliyordu. Gülüştük.

"Sen içeriye salona geç. Annem gil orada. Kahvaltı masası da ortada. Ben de gelirim hemen," dedi.

"Hemen gel ama," dedim. Kafasını salladı. Sırıttı. Salona doğru ilerledim. Herkes salonda oturmuş takılıyordu. İdil ve Mila telefondan makyaj gibi bir şeylere bakıp konuşuyordu sanırım. Sohbetlerinden bunu anlamıştım. Koray öylece uzanmış gözlerini kapatmıştı. Batı onun başına masaj yapıyordu. Ayşe annem telefona bakıyordu. Kapıdan içeri girince hepsi birden bana baktı. Koray birkaç saniye sonra gözlerini açtı. O da bana baktı.