KOMUTANIN RÜYA'SI

Özel Bölüm-1

Sürprizz! Özel bölüm ile karşınızdayım. Ben onları yazmayı çok özlemişim. Siz de okumayı özlemişsinizdir. Birkaç kişi özel bölüm istiyordu. Buyurunuz. Güzel okumalar. O güzel oylarınızı esirgemeyin.

_______________
Başımız sonunda belalardan kurtulmuştu. Senelerdir çoğunlukla mutluluk hakimdi kocaman ailemizde. Mısra büyümüştü. Birinci sınıfa başlamıştı, benimle aynı okuldaydı. Batı ve İdil gilin ikizleri vardı. Onlar anasınıfına gidiyordu. Mila ve Koray ise küçük Miray'ımızı 3 ay önce kucaklarına almışlardı. Koray kesinlikle mükemmel bir baba olmuştu. Mila artık çalışmıyordu. Çocuğuna bakmak, büyütmek istemişti. Koray'ın işleri gayet iyi gidiyordu. O yüzden Mila'nın çalışmasına gerek yoktu. Annemler de iyiydi.

Mila ve Koray bizim evdeydi. Mila çocuğunu uyutmak adına odaya geçmişti. Yaman görevdeydi. Mısra ise ödevini asla benimle yapmıyordu. Benim dışımda herkesle yapıyordu ödevini. Koray ona yardım etmek istemişti ama kaç saattir oyalana oyalana ödev yapıyorlardı. Ben de dördüncü sınıflar için çalışma hazırlıyordum. Batı ve İdil gil bizde değillerdi. Annem gil de az önce gitmişlerdi.

"Koray amca, sen neden böylesin?" dedi Mısra. Koray gülümsedi.

"Nasılmışım?"

"Bilmiyorum. Okuldaki Oğulcan gibisin. Komiksiniz ikiniz de," dedi gülerek. "Ya bu j harfi ne zormuş. Yapamıyorum bir türlü şuna baksana," dedi. Ben öğretmen olmama rağmen kızım benden yardım almayı reddediyordu. Ve kesinlikle hâlâ babasını benden kıskanıyordu. Koray bilmem kaçıncı defa ona j harfinin yapılışını gösterdi.

"Komik miyim ben amcam?" dedi gülerek Koray.

"Evet, Oğulcan da komik," dedi kıkırdayarak Mısra. Koray kocaman öptü Mısra'nın yanağından.

"Oğulcan kimmiş?" dedi bana bakıp göz kırparak. Güldüm.

"Oğulcan ile oturuyoruz biz. O çok iyi birisi. Bugün bana yardım etti kendi dersini bitirip. Sürekli beni güldürüyor hem de. Aynı senin gibi," dedi. Koray onu gıdıkladı. Mısra kıkırdadı. Koray da gülerek onu gıdıklamaya devam etti.

"Şşş, susun. Miray uyanacak şimdi," dedim. Mısra ters ters bana baktı. Ödevini yapmaya devam etti. Gülümsedim. Umut olsaydı ona yardım ederdi belki. Ona abilik yapardı. Gözlerim doldu.

"Anne, iyi misin?" Güzel kızım, hemen her şeyi fark ediyordu. "Sana öyle baktım diye mi gözlerin doldu? Ben şakasına baktım öyle, canım annem," diyerek gelip bana sarıldı. Ben de ona sarıldım.

"İyiyim güzelim. Sen öyle baktın diye dolmadı gözlerim. Yoruldum sanırım. Ondan," dedim. Yanaklarına öpücük bıraktım. Koray suratıma bakıyordu. Beni inceliyordu. "Bakma öyle. İyiyim ben," dedim Koray'a. Bana gülümsedi, ben de ona gülümsedim. Mısra geri yerine oturdu.

"Hadi Koray amca, ben hızlıca yapayım şunları. Annem üzülmesin." Onun bu masum halleri beni benden alıyordu. Güldüm.

"Hadi Koray amcası, bak da yapsın kızım," dedim. Koray gülerek kafasını salladı. "Bitirsin de uyusun hem artık. Saat dokuz buçuğa geliyor." Mısra hemen kalemini bıraktı.

"Hayır. Babam gelmedi daha. Ben uyumam," dedi.

"Hep böyle yapıyorsun Mısra. Uyumayınca uyanamıyorsun. Mızmız bir cimcime oluyorsun sabahları da," dedim.

"Babam gelsin. Uyumam yoksa."

"Baban görevde. Bunu kaç defa konuştuk amcam, geç de gelebilir. Biliyorsun. Uyku düzenini bozma," dedi Koray. Mısra yanındaki Koray'a sıkıca sarıldı.