part-18

6.3K 293 0
                                    


Unicode

"အို...လွှတ်...လွှတ်ပါ.....လွှတ်ပါ ဦးရယ်....ကျတော်ကို လွှတ်ပေးပါ ..အို.....အင့်..."

"ရား....သည်းငယ်ရာ ချစ်တာ်ကွာ....အင့်...."

နီးကပ်စွာ ဖိကပ်လာသော နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာတို့၏ ဆွဲငင်အားတို့သည် ဖူးပွင့်ရန်ဟန်ချီနေသော နှင်းဆီဖူး သဏ္ဍန် နှုတ်ခမ်းငယ်တို့မှတစ်ဆင့် ဖြူသယောင် လည်တိုင်မို့မို့ဆီသို့ အရိုင်းဆန်စွာ ရိုက်ခတ်လို့လာလေသည်။

သောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေနိုင်အောင် ဆွဲငင်အားကောင်းလှပါသော ပင်လယ်ရေအလား စွဲမက်ဖွယ်  နမ်းရှိုက်လာသော ဦးဆို​သော အမူးသမား​လေး၏အနမ်းရိုင်းများအောက်တွင် အဆိုးဆိုသော ကျတော်မည်သို့မျှ ရုန်းထွက်၍မရနိုင်ပါတော့ပေ။

"မရုန်းစမ်းပါနဲ့ကလေးငယ်ရာ.....မင်းရုန်းရင် မင်းပဲနာကျင်ရလိမ့်မယ်.... အဟက်...."

ညှိုအားပြင်းသော အပြုံးတစ်ချက်ကို ဟန်ကျကျ  ပြုံးရင်း သူ့အားစိုက်ကြည့်လာသောဦးကတော့ သူ့အလိုရမ္မက်အတိုင်း မိမိခန္ဓာကိုယ်အား နမ်းရှိုက်ကာဆက်လက်သုံးဆောင်​နေဆဲပင်။

"အို.....ဦးကွယ်"

အားသုံးကာ ရုန်းထွက်ချင်နေရှာသော
ပိုးသားသဖွယ် ဖြူလွလွ လက်ကလေးများအား တင်းကြပ်စွာ စုပ်ကိုင်ရင်း အဆိုးဆိုသော အကောင်ပေါက်လေးအား ကမ္ဘာ့အပြင်ဘက်ဆီသို့ စေတန်တစ်ယောက်  ဆွဲခေါ်သွားလိုက်လေသည်။

"အ.....ဦး...အဲ့ဒါကြီးက....အရမ်း....အရမ်းနာတယ်....အ...."

နာကျင်လွန်းလှသဖြင့် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာအား ခပ်ဖွဖွဖိကိုက်ရင်း သူ့အား  မော့ကြည့်လာသော သည်းငယ်လေး၏ မျက်ဝန်းအိမ်တို့ထက်တွင်မျက်ရည်ဥကြီးများက  ဝဲပျံကာခိုနားနေပါသော်လည်း ဒီတစ်ခါတော့ ဒီကလေးငယ်အား စေတန်မသနားနိုင်တော့ပေ။

အချစ်တို့၏ စေခိုင်းရာဖြစ်သော တဏှာရမ္မက်တို့၏ ဆွဲအားအတိုင်း ဤကလေးငယ်အား  ငြိမ်းချမ်းလှစွာသော အချစ်ရိပ်မြုံဆီသို့ သူမရောက်ရောက်အောင် ဆွဲခေါ်ခဲ့မိလေသည်။

တောင်ပန်းပါတယ် ကို့ ကလေးငယ် အခုအချိန်မှာ မင်းသိပ်ကိုနာကျင်နေမယ်မှန်း ကိုသိနေပေမဲ့လည်း ဒီနွံထဲကနေ လွတ်အောင် မင်းကို ကိုယ်မဆွဲထုတ်​ပေးနိုင်ဘူး ကလေးငယ်...

❣❣အို...ဦးနော်❣❣Where stories live. Discover now