part-39

4.1K 170 34
                                    

Unicode

"သည်းငယ်....သည်းငယ်"

ခေါ်သာခေါ် ပြန်မဖြေလာသော ကလေးငယ်ကြောင့် စေတန့်ရင်တစ်ခုလုံး မီးဟုန်းဟုန်းတောက်နေရလေသည်။

သေချာပါသည် ဒီကလေး ကျတော့အပေါ်အထင်တွေ လွဲသွားပါပြီ...

ဒါ့ကြောင့်မို့လည်း မိမိရှေ့တွင် ရှိနေသော  တံခါးရွက်နှစ်ရွက်ကိုသာ အကြိမ်ကြိမ် ထုနှက်၍ သူ့နာမည်လေးကိုသာ တမ်းတမ်းတတနှင့် ခေါ်နေမိပါတော့သည်။

"သည်းငယ် သည်းငယ်လေး ကိုခေါ်နေတယ်လေကွာ.. ကိုယ့်ကို တံခါး​လေး တစ်ချက်လောက်ဖွင့်ပေးပါအုံးကွာ ကိုရှင်းပြပါ့မယ်...သည်းငယ် သည်းငယ်လို့"

အဆက်မပြတ်ထုနှက်ခံနေရတဲ့ တံခါးနှစ်ရွက်အသံကြောင့် သူပြန်ရောက်လာပြီဆိုတာ အဆိုးသိလိုက်ရလေသည်။

သို့ပေမဲ့လည်း သူ့ကို ရင်ဆိုင်ဖို့ရန်အတွက် ကျတော့မှာ အားအင်တွေမရှိပါချေ။

လုပ်ရက်သူက လုပ်နိုင်ပေမဲ့ ခံစားရသည့်သူက အသည်းကြွေမတတ်နာကျင်လှသည်မို့ ထို ဝေဒနာအား သူမမြင်ရာ ချောင်လေး၌သာ တိတ်တခိုးလေး ခိုးငိုနေမိပါတော့သည်။

"သည်းငယ်....သည်း...."

ရုတ်တရက်ဆိုသလို ပွင့်ဟသွားသော တံခါးနှစ်ရွက်ကြောင့် စေတန့်မျက်လုံးတို့ဝိုင်းစက်သွားခဲ့ရလေသည်။

အခန်းထောင့်၏ မှောင်မှဲနေသော ချောင်လေးအတွင်း၌ ဖက်ခေါင်းအုံးလေးကို ပိုက်ကာ တစ်ရှိုက်ရှိုက်ငိုနေသော ကလေးငယ်က သူ့ရင်တစ်ခုလုံးကို တစ်စစီ နင်းချေသွားလိုက်သလို တဆတ်ဆတ်နာကျင်သွားရလေတော့သည်။

"သည်း...သည်းငယ်"

နားထဲသို့ မကြားတကြားနှင့်သာ တိုးဝင်လာသော အသံတစ်ခုကြောင့် သေချာအောင် သူမော့ကြည့်လိုက်တော့ ဟုတ်ပါသည် ရက်စက်သူကြီး ကျတော့အခန်းသို့ ရောက်နေပါပြီ။

သို့ပေမဲ့လည်း သူ့မျက်ဝန်းတွေကတော့ ချစ်ရသူနှင့် ခွဲခွာလာရသည့်အတွက်ကြောင့် အနည်းငယ်တော့ အသက်မဲ့နေ၏။

"ကလေး...ကလေး ငိုနေတယ် ဘာလို့လဲ သည်းငယ်ရာ ဘာကြောင့်လဲ ဟင် သည်းငယ်လေး"

❣❣အို...ဦးနော်❣❣Where stories live. Discover now