Tüm insanlık yalan üzerine kurulu. Bastığımız toprak, soluduğumuz nefes.
Aldığım her emanet nefes onu anımsatıyor bana.
Camın açıkta bıraktığı boşluk kadar görüyordum gök yüzünü. Ayaklanarak odanın çıkışına adımladım. Oturma odasına adım atacaktı...
selam, bölüm değil bölüm yarın akşam saatlerinde sizlerle olacak.
yeni bir kitap yayınladım, ona bir şans verir misiniz diye soracaktım.
küçük bir kesit bırakayım, hoşunuza giderse şayet onada göz atabilirsiniz.🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben kurtarılmayı bekleyen bir kadın değildim. Ben, doğru zamanda kendimi kurtarmayı bekleyen kadındım. Ruhumu bu esir tutulduğum zindandan kurtaracak ve özgürlüğüm için kanat çırpacaktım.
"Erzen," Gözleri gözlerimi es geçti. "Nasıl bu kadar güçlü olabiliyorsun? Yaşadığın onca şeye rağmen hemde?"
Gülümsedim. "Soydam," Onun aksine gözlerine baktım. "Nasıl beni çözemiyorsun, sana bu kadar yakınken?"
