Tüm insanlık yalan üzerine kurulu. Bastığımız toprak, soluduğumuz nefes.
Aldığım her emanet nefes onu anımsatıyor bana.
Camın açıkta bıraktığı boşluk kadar görüyordum gök yüzünü. Ayaklanarak odanın çıkışına adımladım. Oturma odasına adım atacaktı...
sadece yorum sınırı koyacağım çünkü yorumlarımız okunmaya göre çok az. yorum sınırı; 225
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kaşlarımı anlamayarak çattım. Ne diyordu bu böyle? Hayatında toplasa bir gün görmediği beni kız kardeşi olarak mı kabul ediyordu? Komik.
Barlas sert sesiyle vurdu yaptı. "Ne geveliyorsun sen?"
Yıkım anneme döndü, annem arka kapıdan kaçıyordu. Bedenini tekrar bize döndürdü. "Bu konuyu ayrı konuşmak istiyorum. Burada herkesin içerisinde değil."
Kafamı salladım, "İlerle o zaman." Elimle kapıyı gösterdim. Gösterdiğim gibi kapıya ilerledi. Ben arkasından, Barlas benim arkamdan ve bunca olay olurken nerede olduğunu bilmediğim Tuna en arkadan bizi takip etti.
"Yoruldum he, adamların yarısını indirdim. Bana boşuna Karete kit mi ne işte ondan demiyorlar." Arabaların yanına gelmiştik, Tuna arabasına yaslanmış konuşuyordu.
"Aynen kardeşim, o yüzden beyaz masanın altında dua ederken gördüm seni." Barlas, Tunanın yanına arabaya yaslandı.
"Tövbe haşa, dua ne kız onu bile bilmem ben." Durdu ve sessizce fısıldadı. "Allahım lafın gelişi öyle dedim, tövbe."
"Beyler muhabbeti keserseniz şunu konuşturalım." Barlas ve Tunaya seslendim.
Her ikiside sustu.
Başımı Yıkım'a çevirdim. "Anlat bakalım, nasıl oldu da bir anda senin için değerli oluverdim?"
Omuz silkti. "Değerli değilsin ki."
Kaşlarım kavislendi. "İçeride ki tavrın neydi öyleyse?"
Gülümsedi. "Mirasa konma biletimsin o kadar."
Bıkkınlıkla iç çektim. "Anlatsana işte doğrudan."
Kafasını salladı, "Abim aslında gerçek abim değil. Üvey."
Tuna koluma vurdu. "Kız anan boş durmuyormuş he."
Kafamı ona döndürdüm ve bakabildiğim kadar sert baktım. "Kes sesini Tuna."
"Bu kez annesi değil, benim annem boş durmayan taraftı." Yıkım elini havada salladı. "Manolyanın annesi Havza, benim üvey annem."
Barlas sakince sordu. "Yani, Manolyanın annesinin babanla bir ilişkisi varken, hatta ortada bir çocuk varken baban Havzayı aldattı, öyle mi?"
