KIRIK ŞARAP +18 |TAMAMLANDI|

|Bölüm 12|

24k oluyoruz.. her bölümde belirteyim ki, ne kadar hızlı yayıldığımızı fark edelim.(:

                       keyifli okumalar...

Bazı insanlar, bazı insanların gözlerinde ki acının raddesine kadar anlarlar. Hiç böyle olmadım çünkü kendi çektiğim acıyı dahi çözemeyen bir insandım. Bazen ne istediğimi ya da neyden acı çektiğimi anlamlandıramıyordum.

Karşımda; çenesinden başlayıp kafatasından oyuk açılmış bir adam duruyordu. Ne yaptığımı sorguladım, eski Manolya olup olmamam gerektiğini tarttım kafamda.

Eğer eskiye dönersem, kendimden başka kimse umurumda olmazdı. Eğer böyle kalırsamda, herkesin derdini dert edinirdim.

Neden sadece kendi derdini umursamıyorsun? Başkaları seni umursuyor mu Manolya?

Doğruydu, iç sesime hak verdim. Ben kimsenin umurunda değilken, kimsede benim umurumda olmamalıydı.

"Sarışın," Barlas çöktüğü duvardan ayağa kalkıp omzumda ki saçlarımı geriye ittirdi. "İyi misin?"

Gerçekten söyle ona, iyi miyiz Manolya?

İyi miydim bilmiyordum ama yaptığım şey beni motive etmişti.

Gülümsemeye zorladım kendimi. "İyiyiz ortak." Bilerek 'ortak' kelimesine vurgu yapmıştım.

Kafasını sallayıp geri çekildi. Tunaya ve bana işaret edip odadan çıktı. Peşinden ilerledik.

Daireden çıkıp arabasını açtı, içerisine oturdu.

Bana bakıp sırıtan Tunaya döndüm. "Ne bakıyorsun öyle?"

Sırıtışı genişledi. "Ne güzel öldürdün ama he."

İstemsizce gülümsedim, aptal çocuk.  Aracın etrafında dolanıp ön koltuğa oturdum. Tuna da arkaya geçti.

Tuna öne uzanıp şarkı açtı. "Haşin erkeğim kızdın mı şarkı açtığım için?"

Barlas torpidoda ki sigara paketinden bir dal çıkartıp dudaklarına götürdü. Cevap vermek yerine, müziği kapattı.

Dudaklarını büzen Tuna, sanki yeni bir keşif yapmış gibi sevinip gülümsedi. "Demek öyle..."
Kolumu tuttu, "Devam ettir kız,"

Ne dediğini anlamayıp ona baktım.

"Hamam tası gümüşten," Tuna devam etmem için tasdikledi beni.