KIRIK ŞARAP +18 |TAMAMLANDI|

|Bölüm 39•Birinci kitap sonu•|

hepiniz bu bölümü bekliyorsunuz, biliyorum..
birinci kitabı sonlandırıyorum, iki hafta arayla ikinci kitaba başlangıç yapacağız. bu süreç benim için o kadar hızlı ve mutlu geçti ki, size minnetlerim sonsuz. (: 200k'ya adım adım ilerliyoruz; daha geçen hafta 177k iken şimdi 188k olduk; aradaki fark ve zamanın az olma süresi beni pozitif duygularla besliyor.

daha uzun konuşmayayım, uzun konuştuğum bölümü kısa süre sonra Kırık Şarap Özel kitabında bulabilirsiniz. kafa şişirmek isteyen uğrasın orayadaşclaşfşsşd.

Boynumda bir ip, asılmak üzere bekliyordum.

Altımda duran sandalyeyi çok kişi tekmeledi, ölmemi çok kişi diledi.

Ölmedim.

"Anne," dedim fısıltım dudağımdan çıktığında direkt kaybolacak kadar sessizdi.

"Demek geldin." Gülümsedi ve beni içeriye çekti, peşinden kapıyı sertçe kapattı.

Yanında ki adama baktım, bu olamazdı öyle değil mi?

"Bu," dedim adamı göstererek. "Bu adamın burada ne işi var?"

Gazel'in babasıydı bu. Seneler evvel annesini ve Gazel'i bırakıp gitmişti.

"Seni gördüğümde küçücüktün, ne kadar büyümüşsün böyle." Hiçte samimi olmayacak şekilde gülümsedi.

Gözlerimi ona çevirdim, "Beni değilde çocuğunu merak et."

"Çocuğumdan ayrılmamın nedeni baban olmasaydı merak ederdim." Ali sinirle ayağını kanepeye vurdu.

Kaşlarımı çattım, "Ne zırvalıyorsun sen?"

Az sonra Barlas gelecekti ve bu ev kaosun eşeği haline bürünecekti.

"Ölmüş bir adamı, üstüne üstlük ölmeden önce felç olup kılını dahi kıpırdatamayan bir adamı hâlâ çekememeniz ne kadar acizce bilemezsiniz." Babamdı o benim, senelerce bana kol kanat geren kişiyi ezdirmez, ezdiremezdim.

Annem usulca tebessüm etti. "Ne de seviyorsun babanı. Hiç eskimedi bu sevgin."

Ali güldü. "Hangi kimliğini seviyor?"

Kimlik? Babam neyse oydu. Aksi bir şeyi asla olmazdı ki. "Size dürüst olup suratınıza doğru şerefsizsiniz diye bağıran kimliğini."

Yüzünü ekşitti. "Az sonra erkek arkadaşın babanın gerçekten kim olduğunu öğrendiğinde senin sıfatına bakacak mı acaba."

Kendimi tutamadım. Üzerine atılmak için hamle yaptığım sırada, belime sarılan bir el sımsıkıya tuttu beni.

"Bırak!" diye bağırdım arkamda kimin olduğunu umursamadan. "Bırakta sikeyim şu orospu çocuğunu!"

Arkamda ki Barlastı. Ne zaman girdi, ne zamandır orada ve ne kadardır bizi dinliyor bilmiyordum.

"Sakin ol sarışın." belimde duran elini biraz gevşetti, kulağıma eğildi ve fısıldadı. "Bir anne olarak çocuğuna çok sert davranıyorsun." Sadece benim duyabileceğim kadar söyledi bunu.

Elim istemsizce karnıma, karnımdan belimde duran Barlas'ın eline gitti.

"Demek geldin genç." Ali Barlas'a adım atacağı sırada Barlas parmağını kaldırarak onu durdurdu.

"Ne cüretle evime girdiğinizi bilmiyorum, tek bildiğim hayatınızı tehlikeye atacak kadar aptal olduğunuz." Anneme ve Aliye baktı. "Ne söyleyeceğiniz zerre sikimde değil." Elini belimden çekti ve bir adım onlara doğru attı. "Ayriyetten, çocuğumun annesiyle bu şekilde konuşan iki ahmak, benden saygı değil ölüm beklemeli."