Tüm insanlık yalan üzerine kurulu. Bastığımız toprak, soluduğumuz nefes.
Aldığım her emanet nefes onu anımsatıyor bana.
Camın açıkta bıraktığı boşluk kadar görüyordum gök yüzünü. Ayaklanarak odanın çıkışına adımladım. Oturma odasına adım atacaktı...
selam. öncelikle 103k olduk, bunun için size milyonlarca kez teşekkür ederim. ama daha önemli bir konuya değinmek istiyorum.
bu bölümü okuduğunuz sırada 100k'ya özel kitabım profilde olacak. profilden ulaşabilirsiniz.🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sen," Adeta tısladı. "Sen benden öcünü kendi bedenini kullanarak mı alacaktın, seni onca kez uyarmama rağmen?"
Üst bedeni hâlâ kalemliğe sabit kafasıyla masanın üzerinde boylu boyunca uzanmış duran adamı es geçti ve üzerime doğru adımladı.
Tamam, söylediğinde haklıydı ama bedenimi o şekilde kullanmayacaktım. Sadece Barlas'ı tahriş edecek derecede olacaktı bu eylem.
"Altımda iç çamaşırı yok demiştin, öyle değil mi?" Dudağının kenarıyla gülümsedi.
Bedenimi masaya yasladım ve güldüm. "Sana ne?"
Tamamen yakınlaştığında bir süre duraksadı. "Senin en çekici yönün ne biliyor musun?"
Kafamı salladım. "Neymiş?"
Gözleri az önceki olaydan sıyrılmış ve kendini belli edecek raddede açılan bacaklarıma kaydı. "Arsız ve asi oluşun."
Ellerimi masaya sabitledim. "İtaat mi etmem gerekti yoksa?"
Kafasını geriye atıp güldü. Gülüşü, çok güzeldi.
"Hayır," Bedenini sirkeledi. "Diğer kızlar gibi etrafımda dönmüyorsun."
"Aksine," Kendimi beğenmişçe güldüm. "Benim etrafımda dönen sensin."
Kaşlarını çattı. "Öyle mi?"
Kafamı salladım. "Öyle değil mi?"
"Hayır değil." Adamın yanına yaklaştı ve kafasını kalemlikten kurtardı. "Sen cani bir kızsın."
Kalemlik kafasından çıktığında kafasından boşalan kanlar biraz midemi bulandırmış fakat birazda gururlanmamı sağlamıştı.
Omuz silktim. "Ne olacak şimdi?"
"Parayı sen alacaksın. Adamı sen öldürdün." Adamın cesedini kaldırıp sırtına attı.
"Ne, onu öylece insanların içerisinden mi geçireceksin?"
Kapı birden açıldı ve Tuna ile Gazel içeri girdi. Tuna Barlas'a sanki omzunda ölü bir beden taşımıyormuş gibi baktı.
Fakat Gazel histerik bir çığlık attı. "B-bu ne böyle?"
Korkudan benim yanıma sıçradı. "Ceset."
Gazel bana sıkıca sarıldı ve kafasını boynuma sakladı. "Görmek istemiyorum, görmek istemiyorum."
Barlas'la gözümüz kesişti. Çıkacağını belli ederek kapıyı gösterdi, sanki haber veriyordu. Gülümseyip onayladım. Bir kaç saniye bakışları yüzümde oyalandı ama sonra odadan Tuna'yla birlikte çıktılar.
