selam aşklarım!🤍
sınır koymuyorum kafanıza göre..
Aklımın alamadığı o kadar çok şey vardı ki, ne tepki vereceğimi artık ben bile kestiremez olmuştum."Barlas, saçmalıyorsun farkındasın değil mi?" Gözlerimi bana ait olan şehre diktim.
"Hediyeye böyle mi karşılık veriyorsun sarışın? Çok ayıp." Ukalaca gülümsedi ve ekledi, "Bence fazla psikopatça ve bu çok hoş."
Evet doğruydu, fazla psikopatçaydı.
Gülümsedim, illa dediği gibi yönetmek zorunda değildim ki? Belki evsiz insanlara verirdim.
Ya da, dediği gibi yapıp ruhuma acı veren herkesi öldürürdüm.
"Peki ya bir gün senide oraya koymak istersem?" Gözlerimi gözlerine çevirdim ve gülümsedim.
Kafasını geriye attı ve iç geçirdi. "Emriniz benim için bir lütuftur hanımefendi."
İçtenlikle gülümsedim. "Geri zekalı."
Dudaklarıma küçük bir öpücük daha kondurdu ve ileriye adımladı. "Hadi şehrini gezelim."
Merakla onu takip ettim. Çağırdığı asansör çok kat olmadığından hızla geldi. İçeriye ilk giren o, peşinede ben girdim.
"Manolya," Asansör dar olduğundan yakın duruyorduk.
"Hm?" Karanlıktan gözlerini seçemedim. Asansörün ışığı sadece çok hafif loşluk katıyordu.
"Sevişelim mi?" Yüzü ciddi miydi yoksa şaka mı yapıyordu bu?
"Gerçekten abaza amcalar gibisin." Az önceki odaya girdiğinde durdu ve kapısı açıldı.
Bu sefer ilk ben çıktım.
"Abaza amca mı? Elimi sallasam ellisi." Beni geçip ofisine çıkan merdivenlere yürüdü.
"Yakıştı mı sana beybisi?"
Saçmalamamla bana döndü. İfadesizce yüzüme baktı ve derin bir iç çekip önüne döndü.
Ne? Bence kafiyeliydi.
"Duvarı ben kapatayım mı?" Şirince gözlerine baktım.
Kafasını salladı, "Gücün yeter mi?"
Kas olmayan kolumu sıktım, "Bu kasları biz boşuna mı yaptık sanıyorsun."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIRIK ŞARAP +18 |TAMAMLANDI|
أدب المراهقينTüm insanlık yalan üzerine kurulu. Bastığımız toprak, soluduğumuz nefes. Aldığım her emanet nefes onu anımsatıyor bana. Camın açıkta bıraktığı boşluk kadar görüyordum gök yüzünü. Ayaklanarak odanın çıkışına adımladım. Oturma odasına adım atacaktı...