KIRIK ŞARAP +18 |TAMAMLANDI|

|2. Kitap 1.Bölüm|

özlemişim yazmayı.. 205k olduk🥺 ne kadar hızlı büyüyen bir aileyiz püpüpü maşallah.

özlediniz özlediniz biliyorum clwkfşqkd, çok özletmem artık haftada bir bölüm gelir.🖤

soranlar içinde 3-4 kitap düşünüyorum, 4 muhtemel ama 3 kesin olacak gibi duruyor yani önümüzde daha çok uzun bir süre var..

hadi sizi tutmayayım, keyifli okumalar.🖤

İnsanların ne düşündüklerini tahmin etmek çok zor.

Onun ne düşündüğünü bilmiyorum.

Onun benden gitme ihtimalinin olup olmadığını bilmiyorum.

Günah işleyen bedenlerken, cezasını neden ruhlar çekiyor?

Ruhum bu haksız dünyaya savaş açıyor; karşısında yenik düşüyor.

"Senin burada ne işin var?" Barlas öfkesini saklamadı.

Saçları uykudan yeni uyandığı için dağınık, gözleri şişikti.

Babası ona sadece baktı, öyle bir baktı ki haline acır gibiydi.

Kiminle birlikte olduğunu bilmiyordu oğlu...

"Gelinimi görmeye gelemez miyim?" Yüzünde zerre mimik oynatmadan söyledi bunu.

Vurguladığı gelinim lafı midemi o kadar bulandırdı ki, gözlerimi sımsıkı yumdum.

Barlas bize bir adım daha yaklaştı. "Onun seni görüp görmek istemediğini sordun mu?" Alayla güldü. "Bu zamana kadar yaptığın her şeye rağmen sesimi çıkartmadım ama Manolyaya zarar verecek, onu kıracak tek bir cümlende seni kül ederim, baba."

Baba derken iğrenerek baskı yaptı.

Bende iğreniyor muydum babamdan? Duyduğum onca şeye rağmen, ona hâlâ sevgi mi besliyordum?

"Başkalarının babalarını duysan bana saygı beslersin evlat." Bana bakarak söyledi bu cümlesini. "Ama söylemesi gereken ben değilim."

Arkasını döndü, gidecekti.

Ne söyleyecektim ki ben Barlas'a? Yıllardır aradığı adamın aslında babam olduğunu mu?

Yıkardır aradığı o adamın sevdiği kadının babası olduğunu mu?

Arabasına bindi Fatih.

Barlas yanıma geldi, kolumu can yakmayacak şekilde kavradı. "Neden," diye tısladı. "Neden beni kaldırmadın? Seni daha önce düşünmeden vuran birisinin yanına öylece neden gittin Manolya?" Karnımı işaret etti. "Üstelik tek değilken."

Haklıydı. İstese çıkıp tekrar vurabilirdi ama bildiğim gerçek daha önemliydi.

"Bir şey yapacağı aklıma gelmedi." Yalan konuşuyordum ve o bunun farkındaydı.

Gözlerime baktı uzun süre. Anlamlandırmaya çalıştığı bir şeyler vardı, sonuç aradığı bir şeyler vardı.

"İçeriye geçelim, üşüyeceksiniz." Tuttuğu kolumu nazikçe iteledi.

Eve girdik beraber. Ne o konuşuyordu ne ben.

"Uyumak ister misin?" Merdivenlere doğru ilerledik.

Hayır deseydim de uyutacaktı beni.

"Hayır," dedim bile bile.

"Umurumda değil, uyuyoruz."

Odaya girdiğimizde yataktan sarkmış bir yorgan vardı. Gülümsedim. "Bu yorgan neden yerde, ben yerine yorganı mı becermeye çalıştın acaba?"