Besmet met liefde *BxB*

99.

"Moet ik je haar drogen?"

Hij kan mijn gedachten lezen.

Ik knik, niet in staat een verstaanbaar woord te uiten. Hij stapt dichterbij, maar de snoer van het apparaat reikt niet verder. Hij maakt een verstaanbaar gebaar met zijn hand, quasi vragende dichterbij te komen. Ik zet enkele stappen dichterbij, zo kleine stapjes dat het eigenlijk geen verschil uitmaakt dat ik ben bewogen.

James laat de haardroger voor wat die is en focust zich op mij. Mijn smalle schouders worden zacht vastgegrepen en voor ik het besef sta ik als een popje voor hem. Hij plaatst me voor de spiegel met mijn gezicht naar zich toe. Goedkeurend kijkt hij me aan en de haardroger wordt opnieuw aangeklikt.

Een helse lawaai weerklinkt binnen de muren van de badkamer. Een warme vloed lucht streelt mijn lichaam en niet voorbereid op dit gevoel rilt mijn lichaam onder die aanraking. Mijn shirt wappert in de wind en de windverplaatsing is eindelijk waar het hoort, door mijn haar. Een kleine gloed warmte glijdt over mijn nek en weeral kan ik een rilling niet onderdrukken. "Ben je zo gevoelig?" Een grote grimas is zichtbaar op zijn gelaat. "Alsof je dat nog niet wist." Mijn brutale uitdrukking valt niet te ontkennen. "Op alle vlakken?" Klinkt mijn neefje zijn geamuseerde stem. Ik moet de neiging onderdrukken om te beginnen lachen.

Hoezo is dit gesprek uitgelopen op dit onderwerp?

"Aan jou om dat te ontdekken." "Touché." James gebaart met zijn hand alsof hij een basketbal op zijn wisvinger aan het ronddraaien is. "Wat?" Mijn hand tikt bijna automatisch op mijn oor, seinend dat ik hem niet hoor, ook al zegt hij geen woord. "Omdraaien!" Luidt zijn bevel boven het geluid van de raspende haardroger. Hij legt het apparaat over zijn schouder, maar door de snoer die eraan verbonden is blijft hij op zijn plaats hangen. Het zwarte ding maakt een gevaarlijk onbekend geluid en bijna meteen grijpt hij er dan ook naar. "Oeps. Ik wou even doen alsof ik een kapper was." Is zijn zwakke verklaring. Hij lacht verontschuldigend en ik knik even hoofdschuddend om aan te tonen dat ik het amusant vind.

"Je weet best dat kappers niet hun haardroger ondersteboven houden terwijl die nog draait." Wijs ik hem terecht. "Daarnaast, je weet ook dat die haardroger stokoud is. Ik denk zelfs nog dat hij van mama is geweest." Even dwalen mijn gedachten af, maar ik laat het niet volledig toe. "En iedereen weet ook gewoon dat een werkende haardroger niet op zijn kop mag hangen." "Ik niet." Sputtert de jongen voor me tegen. "Jij moet dan ook nog veel leren." Tik ik herhaaldelijk op zijn schouder, mijn woorden van daarnet hergebruikend. "Allee hup! Omdraaien jij!" "Ja papa." Dat woord klinkt raar in mijn mond. Het brengt duizenden verdrongen herinneringen terug met mijn vader van voor het ongeluk. Momenten waarin ik hem nog 'papa' kon noemen. Dat specifieke woord is voor mij onbekend geworden. Een rare giftigr nasmaak brandt na op mijn tong. Het voelt raar dit te zeggen en niet berispt te worden op mijn woordkeuze. Ik draai me om met mijn gezicht naar de spiegel toe. "Dat," wijst hij me op mijn woorden, me via de spiegel aankijkend, "is nasty en cringy." Ik schaterlach onder zijn woorden, niet in staat te stoppen. Ik kan het niet laten een instemmend geluid te produceren. "Akkoord." Geef ik toe. "Ik kan al sowieso niet begrijpen vanwaar zulke kinks komen. Die zijn unicornraar!" "Zijn unicorns raar dan?" "Raar is leuk." Verdedig ik mijn lievelingsdieren. "Daar geef ik je gelijk in." Even blijft het stil en kijken we elkaar via de spiegel aan, alsof we allebei weten hoe we die zin zouden af maken. "Alleen ben ik niet akkoord met jouw mening wat betreft kinks." Ik wendt mijn blik beschaamd af. "Hoezo?" Mijn nieuwsgierigheid klinkt door mijn stem. Ik klem de wastafel tussen mijn lange vingers, wetende waar het gesprek op zal uitdraaien.

Kan ik het aan dit gesprek te voeren met hem?

"Kinks zijn iets normaals vind ik. Je kan het niet forceren noch negeren." Ik laat de woorden insijpelen in mijn hersenen. "Net zoals een seksualiteit." Mijn ogen schieten omhoog en priemen in de reflectie van mijn neef. We kijken elkaar aan. "Wat bedoel je daarmee?" De gehaastheid in mijn stem valt niet te ontkennen. "Zoals ik zeg." Is zijn reactie.

Ja hallo!
Zeg je nu dat je gay bent of beeld ik me dat gewoon puur in?

"Oké." Geef ik het gesprek op. De haardroger klikt weer aan en verbeten leun ik deze keer iets losser op de wastafel. James komt achter me staan en ik bestudeer zijn gezicht als een moeder dat van haar zoon. Elk detail in zich opnemend, bewonderend wat er van hem geworden is, blij dat hij in het leven geroepen is.

James' mond beweegt, maar de haardroger is dusdanig dicht bij mijn oor dat ik niet in staat ben zijn klanken om te zetten in woorden. "Wat?" Frons ik mijn voorhoofd dan ook. Het geluid van het zwarte apparaat stopt na enige seconden uitbollen. "Ik zei: 'Je staart'." Meteen stoot ik een 'sorry' uit, beschaamd in het feit dat ik betrapt ben. Ik frunnik aan de velletjes rond mijn nagels terwijl ik ze aandachtig bestudeer. Alles om maar aan dit moment te ontsnappen. Hoe dom ben ik ook om naar hem te blijven staren. "Heb ik gezegd dat ik het erg vond misschien?" Reageert hij op mijn integere houding. Mijn blik verlaat voorzichtig mijn vingers en focussen zich voor de zoveelste keer vandaag op de spiegel voor me. Hij glimlacht, geen grijns, een glimlach en dat is alles wat ik moet zien om te weten dat het oké is.