98.

125 7 9
                                    

"Het gebak is ronduit delicieus Clara." Complimenteert Mijnheer haar. Ze schenkt hem een lieflijke glimlach en ik zie in mijn kielsoog James' blik. Hij denkt net hetzelfde als ik. Een betekenisvolle blik wordt opnieuw uitgewisseld. Ook Lucca kijkt me vanaf het uiteinde van de tafel aan met een rare blik. Zij voelt hetzelfde aan. Ten minste, daar ga ik van uit. "Wat vindt jij?" Vraagt James aan me, waarschijnlijk hopend zo een nieuw gesprek te kunnen starten. "Wel oké." Meteen brandt de blik van Mijnheer op mijn gelaat en ik slik het stukje cake behoedzaam in. "Het is echt lekker." Herneem ik mezelf dan toch maar, wetend zo aan de blik van Mijnheer te kunnen ontkomen. Zijn strenge ogen vallen op zijn eigen bord en hij eet verder. Een opgelaten stille zucht ontsnapt mijn longen.

Een hand knijpt in mijn been, mij proberend gerust te stellen. Ik klem mijn bestek op een krampachtige manier vast, hopend zo aan iets anders te kunnen denken. De serviette die ik bij deze handeling per ongeluk meegreep van tafel, verkreukel ik dus. "Inderdaad. Het is lekker mams." Zijn hand verlaat mijn lichaam en om mezelf een houding te geven, grijp ik naar de verkreukelde serviette in mijn andere hand. Het stukje papier schuurt langs mijn mondhoeken uit beleefdheid, maar ook om mezelf een houding te kunnen geven in deze situatie.

Clara staat recht en bedankt ons onderwijl voor de positieve reacties. Ze plaatst de plateau in haar hand en betreedt zo de keuken. Ik besluit haar te helpen. Mijnheer kijkt me met een trotse blik aan, alsof hij tevreden lijkt over mijn gedrag en zijn eigen manier van opvoeden door deze handeling. Eenmaal de witte borden in contact komen met het keukeneiland hoor ik al: "Gaan jullie maar naar boven met James. Wij ruimen dat hier wel op." Ze wijst naar het kookgerei dat te wachten staat om afgewassen te worden. Lucca kijkt me verdacht aan terwijl ze de glazen op het keukeneiland plaatst.

Als je privé wilt zijn met mijn vader mag je dat ook gewoon zeggen hoor...

Gelukkig ben ik zo beheerst dat mijn gedachten niet steeds gedeeld worden met mijn omgeving.
"Ik ben naar Lena." De voordeur valt dicht en ik stap de trap op, op weg naar James' kamer. Ik hoor achter me de trap kraken, beseffende dat er iemand achter me aan loopt. Ik bedenk me dat mijn gsm nog steeds op de eettafel ligt en besluit rechtsomkeer te maken. Ik vang nog net een beeld op van James ogen die gefocust zijn op mijn middel. Ik durf te wedden dat ze specifieker nog op mijn achterwerk lagen. Ik grijns ongecontroleerd, excuseer me geamuseerd en loop terug langs hem ondanks de smalle doorgang van de stijle helling. Hierdoor maken onze lichamen enig contact. Voornamelijk door mijn schouder schiet een kort vonkje na aanraking met de zijne. Eenmaal terug op weg naar zijn kamer zie ik tot mijn spijt dat James niet op me gewacht heeft. Hij is dus al in zijn kamer.

Met de deurklink in de hand kijk ik naar mijn gsm, controlerend of ik onderhand al enige meldingen heb ontvangen in de afgelopen uren. Ik laat de deurklink terug los wanneer ik een melding in het oog zie springen. Een haardroger weerklinkt plots door het huis. Door de scherpheid van mijn gehoorszintuig merk ik per direct op dat het geluid afkomstig is van achter een andere d.eur, waar de badkamer verscholen gaat.

De deur wordt opengegooid zonder nadenken en ik bewonder het uitzicht. James met een wit hemd aan, zijn haren die door de wind waaien, de wind die door de haardroger raast en terechtkomt op zijn frele gezicht en donzige paarse haren. Ik neem enkele van mijn haren tussen mijn vingertoppen en merk dat ze ook nat zijn van de regen. Ze plakken namelijk aan elkaar.

Hmm... Moet ik dan ook een beurt krijgen?

Besmet met liefde *BxB*Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu