Besmet met liefde *BxB*

73.

"Ik heb het nooit meer gedaan."
"Wat?"
"Afgetrokken."
"Hoezo niet?" Mijn hoofd houdt nu zoveel vragen vast, maar dit was de eerste die wist te ontsnappen aan mijn lippen.
"Ik kon het niet. Het lukte me gewoon niet om mezelf op te winden na wat Charlotte met me had gedaan." Ik knik begrijpend.

Natuurlijk. Hoe kon ik nu zo dom zijn te vragen waarom. Die jongen heeft al zoveel meegemaakt.

"Het voelt alsof ik mezelf misbruik." Ik krijg een krop in mijn keel na die woorden. "Dus je vond het niet fijn daarnet? Waarom zei je dat niet?" Deze keer vuur ik twee vragen zijn kant uit, me nog net inhoudend geen vragenvloed over hem heen te laten stromen. Mijn hart bonkt in mijn borstkas, wetende wat ik heb gedaan.

Ik heb het geforceerd. Het is kapot.

"Jawel jawel. Het was geweldig. Het was echt al zo lang geleden dat ik dit nog zo intens heb gevoeld. Ik heb het gewoon nooit meer zelf gedaan achteraf omdat het niet juist voelde."
Ik zie hem zijn handen voor zijn gezicht slaan. "Hey. Wat is er?" Ik ga op zijn schoot zitten met beide benen langs weerskanten van zijn heupen. Ik haal voorzichtig zijn handen weg en piep met mijn ogen eronder.

"Lief?" Vraag ik. "Heb ik iets verkeerd gedaan?" "Het is gewoon zo awkward om hier over te praten." Ik zie zijn lachje wanneer hij zijn hoofd schud. "Zeggen dat het intens voelde is voor mij echt een grote stap. Ik weet dat het bullshit klinkt, maar ik praat hier normaal nooit over, omdat ik het gewend ben dat het niet goed voelt." "En met mij wel?" Ik grijns wanneer ik me bedenk wat ik hem heb laten voelen na al die jaren. Eindelijk een positieve ervaring voor hem.

Hij verdient het.

"Jouw ego zal toch nooit krimpen hé!Ja met jou wel." Hij rolt zijn ogen terwijl hij z'n grijns toch niet kan verbergen. Hij klapt met zijn vlakke hand op de jeansstof die mijn dijen bedekt. Hij laat zijn handen op en neer wrijven over mijn jeans. "Meer dan goed!" Ik zie hem bijna ongemerkt zijn lippen likken en ik zwijmel er bijna van weg.

Doordat ik er met mijn gedachten niet bij was, voel ik hem mij een kus geven, waardoor ik terug in de realiteit kom. Ik laat een grimas zien die ik vervolg met de volgende woorden: "Tja, ik heb dan ook magische unicornhanden." Ik lach even trots. Nadat ik zie dat hij zijn ogen rolt, spreek ik hem even aan bij naam: "Maar hey Jay. Zeg het me gewoon in het vervolg als je iets dwars zit. Ik neem babystapjes, maar samen lukt dat nog beter, weet je?
Ik wil niet dat je je onprettig voelt bij eender wat we doen."

"Nou, dit was niet erg onprettig hoor." Ik hoor de lach in zijn stem doorschemeren, maar zijn stem wordt dan toch serieuzer. "Het is gewoon raar om die verafschuwing niet te voelen, tijdens dat je me jeweetwel." "Wat?" Ik lach even bij zijn verlegenheid. "Bij..." Hij maakt met zijn hand een o-vorm en beweegt deze op en neer. Ik moet heel hard lachen van het rood aangelopen gezicht dat hij nu heeft.

"Wat bedoel je Jay?" Blijf ik hem plagen. "Och, je weet best wat ik bedoel." Ik voel een speels duwtje tegen mijn ene schouder, maar blijf James vasthouden bij zijn heupen, zodat ik niet achteroverval. Ik proest het ondertussen uit van het lachen.

"Het is gewoon raar om die verafschuwing niet te voelen, tijdens dat je me aftrok, weetje." Hoor ik hem dan zeggen. "Nu goed?" Lacht hij lichtjes.
"Nee, ik weet niet hoe dat voelt. Maar wat ik wel weet is dat het niet erg is om je prettig te voelen bij die handeling. Je hebt best het recht ervan te genieten. Evenveel als dat ik dat recht heb."

Ik voel zijn tong mijn mond binnensluipen wanneer ik mijn lippen op de zijne zet. Mijn handen trekken aan zijn inmiddels langer wordende lokken, genietend van dit spelletje. Ik verplaats mijn mond naar zijn oor, waar ik heel licht bijt in zijn oorlel. Ik hoor hem diep kreunen.

"En ow baby, wat ga ik dat recht gebruiken... "