Besmet met liefde *BxB*

53.

"Kaylee, ga van me af!" Ik duw haar in de kussens van de bank en vlucht naar de overkant van de kamer waar ik voor haard tot stilstand kom.
"Dus dit was je plan? Mij eerst uitschelden, daarna vrede sluiten en als het zo niet lukt om me in je bed te krijgen zal je waarschijnlijk alles aan Jay vertellen wat ik je heb toevertrouwd?" Ze schud driftig haar hoofd. "Nee Jack, zo zit het helemaal niet in el-" "Zwijg gewoon even met al je zoete woorden. Ze sussen me niet." "Nee, ik zweer het." Ze veert op en loopt met een wanhopig gezicht mijn kant op. Mijn hand ontmoet meteen haar schouder en zo houdt ik d'r op afstand. "Ik moet het niet weten Kay! Je weet dat ik niet op meiden kan geilen. Hoe haal je het dat in je hoofd om dat te denken?" "Maar Jack." Ze stapt iets dichter naar me toe en door haar wanhopige uitstraling laat ik het voor even toe.

Plots verandert haar blik van onschuldig en wanhopig naar doelbewust en eng. "We weten allebei dat je het wilt." Ze grijpt in een mum van tijd naar mijn edele delen en kneed ze fijn, maar niet op een harde manier. Eerder op een manier, smachtend dat ik geil wordt. Ik snak naar adem wanneer haar vingers zich rond mijn gevulde jeans nestelen. "Kay-" "Shht, geniet gewoon." "Nee Kay! Blijf van mijn lijf." Ik duw haar met alle woede en kracht die ik in me heb waardoor ze zo hard naar achter tuimelt dat ze nu met een geschokken gezicht van op de bank mij aanstaart.

"Snap je het nu serieus niet?" Ik zet grote stappen naar haar toe en mijn hoofd begint de bonken van mijn eigen geschreeuw. "Ik ben gay, Kaylee! Ik val niet op vrouwen!" Ik hoor achter me iets breken en verschrikt kijk ik achterom, bang dat daar iemand staat. Mijn vermoeden klopt. Daar staat Lucca. Met wijde pupillen en een gebroken vaas in haar handen staat ze verstard in de deur opening.

"Zus, het is niet-" Doordat ze beweegt stop ik meteen met praten. Eerlijk gezegd ben ik bang wanneer ze naar me toestapt. Misschien zal ze me slaan en me daarna uit het huis zetten. Ze zal het dan vertellen aan Mijnheer Pietersson en dan zal ik verbannen worden uit de familie. Ik zie James nooit meer te-. "Shht. Kom eens hier." Ze strekt zich zo goed mogelijk en slaat daarbij haar beide armen rond mijn nek nadat ze de gebroken vaas op haar oorspronkelijke plaats terug heeft gelegd. Ze wiegt me heen en weer, iets wat we beiden altijd doen als we elkaar knuffelen.

"Shht. Hé, je hoeft niet te huilen! Dit is heel normaal." Ik had niet eens door dat ik huilde. Haar wijsvinger strijkt de ontsnapte traan van mijn wang en ze glimlacht lichtjes. "Alles is oké! Denk je nu dat ik dat nog niet door had? Al die jongensposters op je kamer en de unicornonesie in je kast." Ze grinnikt door haar eigen gedachten.
"Ik hou van je broertje. No matter what. Ik zal er altijd voor je zijn."