Besmet met liefde *BxB*

106.

Mijn hoofd blijft malen terwijl mijn tandenborstel langs mijn gebit schuurt. Het zou me niet verwonderen als de haartjes ervan binnenkort schots en scheef zouden staan door de druk die ik er momenteel op hou. Mijn tandenborstel krijgt een spoelbeurt en beland daarna in mijn kastje. Met mijn tong onder de kraan laat ik water uit de kraan lopen, zodat de tandpasta op mijn tanden niet kan verdwijnen. Ik open de deur van de badkamer en kan mijn eigen kamer meteen betreden door het feit dat de deur open staat. Ik wil naar de ladekast in mijn bed grijpen voor een paar nieuwe sokken, maar trap ongewild op mijn gsm. Mijn hoofd draait overuren terwijl ik mijn vergrendelpatroon invoer. De chat met mijn neef laat ik ongedeerd en ik focus me op een nieuwe melding.

Kaylee: Heyhey! Kom je me morgen oppikken thuis of waar spreken we af? x

Ik zucht. Het is alsof de duivel ermee gemoeid is. Een voorteken dat ik moeilijk kan negeren. Mijn vingers vliegen zonder nadenken over het toetsenbord, vergetende hoe slecht ik normaal in dit soort dingen ben. Het groen achter mijn oren negerend reageer ik:

Het lijkt me dat een gentlemen zijn princes moet ophalen wil die een goede indruk nalaten. Sta 19u klaar. Tot morgen schoonheid x

Interessant...

Is het nietszeggende antwoord.

Vergeet hem Jack. Dit experiment duurt nog even, nog 2 weken. Dit moet vol te houden zijn. Dit moet te onderdrukken vallen.

Al weet ik dat ik mezelf voorlieg, de gedachte geeft me rust dus zeer goed beseffende wat ik doe, sluit ik mijn telefoon af zonder op zijn bericht te antwoorden. Ik moet haar nog één kans geven. Nog één kans om hem te vergeten en dus blijft mijn antwoord op zijn bericht uit. Een bewuste keuze. Wist ik maar wat me nog te wachten stond.

Het apparaat verdwijnt in mijn jeanszak en ik verlaat de bovenverdieping nadat ik mijn sokken heb aangetrokken. Onhandig ben ik mijn jas aan het aantrekken wanneer Mijnheer het laboratorium net verlaat. "Jongen." Klinkt zijn aanspreking. "Mijnheer." Is mijn automatische respons. Vooralleer zijn voet de traptreden aanraakt om zo naar boven te kunnen gaan, houdt hij zichzelf tegen en draait zich terug om naar mij. "Ga je naar Kaylee?" Klinkt zijn stem trots. "Ik ga mijn fiets bij Neo binnenbrengen." Verklaar ik het feit dat ik mijn huis verlaat. Ik probeer ongemerkt de jas van James van de japstok te halen, hopende dat Mijnheer tijdens zijn preek niet merkt welke jas ik in mijn handen hou. "Luister jongen." "We hebben morgen een date vader. Geen zorgen. Een afspraak is een afspraak." Met die woorden verlaat ik snel het huis, goed wetende dat ik zonet Mijnheer met vader heb aangesproken. Ik weet niet hoe hij zou reageren op zo een aanspreking en dus stap ik op een goed tempo door tot bij James. Mijn gedachten zouden een confrontatie met mijn eigen vader momenteel niet aan kunnen. Al weet ik dat hij me niet achterna zal komen, de fantasie speelt wel in mijn hoofd.

Eenmaal bij mijn fiets aangekomen, moet het juist lukken dat de voordeur opengaat. "En je zorgt maar dat je alles bij je hebt of je komt hier niet meer binnen!" Ik kan nog snel de haardos van tante opmerken wanneer ik opkijk vooralleer de deur opnieuw sluit. Bij het verleggen van mijn blik zie ik James voor de gesloten deur staan. Hij staart naar een wit papiertje, waarschijnlijk het zoveelste boodschappenlijstje dat hij moet gaan halen, en meteen schieten mijn gedachten naar Charlotte.

Zou hij er nog hebben over nagedacht? Neemt hij het me nu nog kwalijk of zou ik hem toch proberen aanspreken?

Ik schud de gedachte van me af en grijp naar mijn fiets. Die handeling veroorzaakt en dof geluidje dat Jay duidelijk opvangt, want zijn blik schiet meteen omhoog. Onze ogen kruisen en onbewust beantwoord ik mijn eigen gestelde vraag.

Hij neemt het me kwalijk en het is niet aan mij om op hem af te stappen.

Met die gedachte in mijn hoofd leg ik James' jas, met het bewuste witte papiertje in de jaszak, over de brievenbus, wetende dat ik nog niet klaar ben de confrontatie met mijn neef aan te gaan. Althans, dat neem ik mezelf voor wanneer ik met mijn fiets in de hand de oprit verlaat.