Besmet met liefde *BxB*

26.

"Dat is karma." Lacht hij. Nog half van de kaart lach ik zachtjes mee. "En?" "Wat?" "Ben ik nu een unicorn?" Vraag ik nieuwsgierig. "Euhm, ik denk dat we maar beter naar huis kunnen gaan. Straks word je vader ongerust." Ik lach spottend, maar verstar als ik opmerk dat hij geen grapje maakt. "Wacht even. Kunnen we er niet over praten?" "Nee." Hij ontwijkt mijn blik en gaat rechtstaan.

Gekwetst doe ik nog een poging om een gesprek te beginnen: "Blijf je bij mij slapen?", vraag ik terwijl ik ga rechtstaan en het denkbeeldige stof van mijn broek afklop. "Uhm, ik weet niet. Zien we dan wel." Zegt James kill, terwijl hij mijn fiets van de grond haalt. Twijfelend ga ik op de bagagedrager zitten. Zodra hij vertrekt, klamp ik me losjes aan hem vast. Hij neemt mijn hand vast en voor even dacht ik dat hij onze vingers met elkaar ging verstrengelen, maar niks is minder waar.

Hij haalt mijn hand van zijn middel, waardoor automatisch mijn andere hand van zijn middel afvalt, terwijl hij sist: "Raak me niet meer aan. Het voelt verkeerd en ik behoor niet tot jou soort, oké? Je bent al een unicorn, wees blij." Ik schaterlach, maar merk geen spottende toon op in mijn neefje zijn stem. Ik word bang.

"W-wat?" "Je hebt me goed gehoord." Ik zwijg en peins over zijn woorden, zoekend naar een humoristisch toontje in zijn stem laat ik de zin afspelen in mijn hoofd.

Het voelt verkeerd en ik behoor niet tot jou soort, oké?

Ben ik een soort dan? Het lijkt wel alsof ik besmettelijk ben voor hem. Het voelde eerder toch niet verkeerd? Waarom zei hij het gewoon niet?

Je bent al een unicorn, wees blij.

Hij kuste me toch? Waarom is hij dan niet besmettelijk? Ik heb niks gedaan.

"Sorry dat ik zo een mislukkeling ben. Ik was ook veel liever dood geweest." Ik slik mijn tranen in. Hij remt en ik dacht dat hij zijn excuses zou aanbieden, maar dan merk ik pas dat we bij mijn huis zijn aangekomen. Ik zucht verslagen. "Dus je blijft niet slapen?" Zucht ik teleurgesteld. "Wat denk je zelf, faggot?" Na die woorden ren ik vechtend tegen de rivier van tranen mijn huis is, nadat ik trillend de sleutel in het slot laat glijden. Mijn fiets kan me even niet boeien. Dat hij hem maar stuk rijdt, samen met mijn hart.

Wanneer de deur in het slot valt, staat Lucca voor mijn neus met haar handen uitnodigend uitgestrekt. Ik twijfel niet en zonder woorden eraan vuil te maken, val ik luidsnikkend in haar armen, terwijl ze me zo goed als mogelijk probeert te troosten. Na enkele minuten ben ik bedaard van de emoties.

"Shht. Huil niet, je prachtige ogen verdienen niet gefolterd te worden." "Ik heb alles gehoord vanaf mijn kamer. Hij bedoeld het echt niet zo." Sluit ze af en begeleid me naar de woonkamer. "Ben & Jerry?" Ik knik snikkend. "Start jij popcorntime?" Mijn zusje weet precies wat ik nodig heb nu. Daarom hou ik zo van haar.

Ze komt terug met 1 cookie dough en 1 brownie smaak. Ik neem de brownie van haar over en gits een lepel uit haar tengere vingers vandaan. "Je weet wat ik nodig heb." Zucht ik trots.

Ze haalt vanachter haar rug mijn unicornknuffel: 'hoorny' vandaan. "Welke film?" Ploft ze naast me neer.