Besmet met liefde *BxB*

42.

Geen 1 traan verlaat mijn ooghoek. Afgepeigerd door mijn eigen gedachten. Ik hijs mezelf overeind.

Zwakkeling!

Ik negeer het.

Je kan niet eens huilen!

Negeer het Jack!

Je verdient niet beter dan dit!

Ik kijk naar mijn spiegelbeeld.

Niet huilen. Niet huilen. Niet aanstellen!

Ik slik mijn tranen door. Met een stevig pas zet ik koers naar mijn kamer. Ongewild, alsof mijn lichaam in handen van de duivel is, belandt ik zonder enige inbreng voor de slaapkamerdeur van mijn lieftallige zus. De geluiden in de kamer worden verrassend goed gedempt door de deur.

Doe dit. Je kan dit. Je moet dit doen!

Mijn trillende vingers omsluiten het metalen gedeelte van de deurklink. Al snel sta ik oog in oog met 3 paar andere ogen.

Kaylee is hier ook?
Oké, wat nu? Ik had hier eerder aan moeten denken. Denk Jack! Denk!
1. Wegrennen en doen alsof ik hier nooit was
2. 'Hey' zeggen
3. Awkward blijven staan en wachten tot iemand anders een gesprek begint

"Wat moet je?" Op diezelfde toon als eerder daarnet wordt nu ík aangesproken door James.

Touché!

"Ik kwam kijken waar Kaylee bleef. Ik wist niet waar je was." Leugen.

Vlotjes!

"Nu weet je het dan hé! Doei." 3 hoofden draaien zich terug naar elkander en geen sprankeltje aandacht is meer op mij gevestigd. Het is duidelijk dat Kaylee kwaad op me is door het incident van net. Anders zou ze hier niet zitten. Ik sluit de deur en met een mes in mijn rug, gebogen hoofd en waterige ogen, verlaat ik de gang al snel. "Ik heb een glas water nodig." Mompel ik tegen mezelf.

Fijn. Ik ben al zo eenzaam dat ik tegen mezelf begin te praten.

Ik zucht voor de zoveelste keer vandaag door mijn eigen gedachten. De traptreden kraken onder mijn voetwreef terwijl ik zo stilletjes mogelijk de trap afsluip. Eenmaal in de keuken aangekomen, sta ik al snel met een glas in mijn hand die ik onder de kraan hou. Ik leun met mijn kont tegen de wasbak terwijl ik van het smakeloze goedje geniet. Een slurpgeluid vult de kamer en een ondeugende grijns kan ik niet wegstoppen. Ik draai me om en spoel het glas snel even uit waarna ik het op het keukeneiland plaats. Een kleine hoeveelheid water danst in het glas.

Mijn voeten zorgen ervoor dat mijn lichaam draait om zo snel mogelijk naar mijn kamer te benen. Mijn plan wordt in de war geschud door de schrik van mijn leven. Een spin daagt me uit voor een diepgaande staarwedstrijd wanneer hij voor mijn neus bengelt. Wanneer ik mijn zicht verscherp, zie ik achter het griezelige wezen nog een silhouet verschijnen. Uit reflex grijp ik naar het glas en gooi het overtollige water in het gezicht van de persoon in kwestie. Hij of zij hapt naar adem en laat de spin vallen waarna ik verschrikt in het rond stamp zoals in het liedje van kabouter plop.

Waarom denk ik hieraan?

Wanneer de spin door mijn massale gewicht wordt geplet kijk ik snel op naar de boosdoener die dit heeft aangericht.

James.

"Sorry." Kilte, stilte. "Nou, dan zal ik dat shirt maar even uittrekken zeker?" Een zogezegd onschuldige blik werpt hij op me, maar ook een grijns is te bespeuren. In een zwoele beweging staat hij plots nat en halfnaakt voor mijn neus. Ik slik.

Denk Jack! Denk! Nee niet daar! Negeer het! Doe alsof hij je niet interesseert, niet imponeert.

"Ik ga slapen." Mijn vermoeide stem weerklinkt wanneer ik langs hem loop.