Besmet met liefde *BxB*

30.

"Jack, wa-" Weeral kan ik me niet bedwingen en druk nogmaal mijn lippen stevig op zijn zalmroze lippen. "S-sorry." Geschrokken van mijn eigen actie trek ik mijn handen terug en leg ze in mijn schoot. Mijn blik blijft gevestigd op mijn vingers die in gevecht zijn met elkaar. Gefascineerd blijf ik staren naar mijn handen, terwijl een rode kleur mijn wangen bedwingt. "S-sorry." Zeg ik nogmaals schor.

Kort schraap ik mijn keel en ga dan verder. "Ik kon me even niet bedwingen." Zeg ik nu duidelijk zonder stotteren. Ik kijk bang op, hopend dat James me niet uitlacht. Ik kijk hem vragend aan als hij niet antwoord en alleen maar op een rare manier naar mijn ogen en lippen staart. "Hallo?" Ik zwaai lachend voor zijn ogen. "Ik z-" Vliegensvlug schieten zijn handen naar mijn rode wangen en trekken ze dichter naar hem toe, waardoor onze lippen synchroon tegen elkaar aan bewegen. Plots voel ik zijn natte tong over mijn lip wrijven en geschrokken trek ik terug.
"S-sorry. Ik liet me even gaan." Verontschuldigt hij zich.

"Ik uhm, ik ga maar weer." Hij wil opstaan, maar door zijn pols vast te grijpen, hou ik hem tegen.
"Wacht." Hij draait zich met gefronste wenkbrauwen om. "Kan je, uhm, een soort van, als je dat wil natuurlijk, uhm, mij-" Ik zucht, puur om het stotteren en de stress tegen te gaan. "Kan je het me leren?" James mond opent zich, maar voordat James iets kan vragen antwoord ik al. "Alles." Zeg ik zelfzeker. "Weet je het zeker? Wat dan met het expe-" "Ja," Onderbreek ik hem. "Ik weet het zeker."

Onwenning wiebel ik heen en weer op de bank. "Wat is er?" "Is dit niet raar?" Ik wacht even. "Dit, wij, ons." Verduidelijk ik en wijs tussen ons. "Misschien wel," Ik laat mijn schouders hangen.

Hij wilt het niet doen.

"maar raar is leuk." Knipoogt hij, wanneer ik mijn hoofd ophef. "Gaan we dan beginnen?" Vraag ik ongeduldig. James grijnst mysterieus en neemt mijn hand in de zijne. Trekkend aan mijn hand word ik de trap op gesleurd. Eenmaal boven aangekomen laat JayJay mijn hand plots los waardoor zijn warmte verdwijnt en een bang gevoel, dat hij zich heeft bedacht, door mijn aderen spoelt. Dat wordt echter al snel weggevaagd doordat hij aankondigd dat hij naar het toilet moet. "Je weet de weg." Is mijn antwoord. Hij knikt goedkeurend en verdwijnt in een andere kamer, terwijl ik verder stap naar de mijne.

De deur van mijn kamer gaat plots open en Kaylees gelaat verschijnt in mijn gezichtsveld. Plots herinner ik me dat ik haar heb achtergelaten. "Ka-" Verder geraak ik niet doordat Kaylee haar vinger tegen mijn lippen duwt. "Zwijg maar jij! Hoe durf je!" "Maa-" "Zwijgen heb ik gezegd." Beveelt ze. Wijselijk hou ik mijn mond dicht. "Mij zomaar laten staan voor een vuile homo!" Begint ze ineens te schelden. Ik schrik door haar uitbarsting. "Ik heb alles gezien door het raam! Ik wist het wel dat jij 1 van die vele besmette wezens bent!" Een flashback in het park schiet me te binnen. James deed ook al alsof ik besmettelijk was. Lucca komt haar kamer uitlopen, waarschijnlijk om even te komen kijken wat hier gebeurt.

"Ik ben weg!" Schreeuwt de Surinaamse krullenbol in mijn gezicht. James komt uit de badkamer gelopen en kijkt me aan. Een traan van pijn ontsnapt uit mijn ooghoek.