78.

215 7 2
                                    

Santa just brought me this gift for you. Here you go.
Enjoy your Christmas Eve!
X Yess
-
"Jay, we moeten hier naar links." Zeg ik overbodig wanneer hij naar het stuur duidelijk naar rechts draait. "Ja dat weet ik." Is zijn simpele antwoord. "Waarom ga je dan naar rechts?" Al kan ik het antwoord waarschijnlijk al raden. "Ik zei toch dat ik een verrassing had?"

Twee straten verderop komen we tot stilstand. "Het parkje?" James knikt trots. Wanneer we bij de grote kastanjeboom aankomen, waar we laatst ook waren, dekt hij mijn ogen af met zijn handpalmen. "Ik weet dat we in het parkje zijn James." Grinnik ik. Zijn handen houd ik immers vast. "Shht! Je verpest het moment." "Ow sorry hoor." Breng ik grappend uit. "Wist niet dat er een moment was." Ik voel een tik tegen mijn schouder en ik moet ervan lachen. Ik stompel over iets. "Oeps. Ik vergat dat je niet kon zie waar de wortels zijn." "Wortels?" "Van de bomen dumbass." Lacht hij. "Ow. Die wortels." Ik lach met hem mee, mijn domheid benadrukkend.

"Je mag kijken." Ik open mijn ogen en haal Jays handen weg. "Oké. Het meertje. En dan?" Ik draai me terug om en James neemt me direct vast bij mijn middel. "Wow. Waar heb ik dat aan verdient?" Hij haalt zijn schouders op. "Ik vond het nodig onze eerste date opnieuw te doen, aangezien die niet zo positief was afgelopen." Ik kijk onopvallend naar mijn arm die ondertussen al uit het gipsverband is gehaald en over zijn schouder hangt.

Hij zucht en trekt me aan mijn arm naar de grond, terwijl hij zelf ook gaat zitten in het bevroren, natte gras. "Ik weet het, sorry. Ik had nooit zo mogen reageren." Ik knik. Misschien moet ik als goed persoon zeggen dat het niet nodig is, maar dat is het wel. Hij heeft iets fout gedaan en ik ben blij dat hij dat inziet.

"Echt waar Jack." Hij heeft nog steeds mijn hand vast en knijpt er zachtjes in. "Ik moet echt stoppen mijn frustratie uit te werken op jou. Dat verdien je niet." Ik knik. "Ik ben blij dat je dat zegt." "Ik weet dat er nu iets romantisch zou moeten komen, maar het is winter en ik heb koud." Zegt Jay al snel. Niet wetende wat hij bedoeld antwoord ik: "Ja, m'n broek is al nat.". Terwijl ik dat zeg, kijk ik naar mijn, met water doordrongen, jeans die de grassprietjes de waterdruppels ontneemt.

Ik zie plots een rare grijns op James' gezicht steken en ik kijk hem argwanend aan. Dit is geen grijns alsof hij iets verbergt, maar een grijns alsof hij een binnenpretje heeft en dat nooit met mij zal delen. "Wat?" "Niet de eerste keer dat je broek nat is huh?" Zijn wenkbrauw schiet in de lucht en van zodra ik de woorden hoor weerklinken in mijn oren moet ik ook lachen, maar ik probeer mijn uitbundige lach te bedekken met een alleszeggende grijns. "Oh ja?" Gebaar ik me van onwetendheid.

Besmet met liefde *BxB*Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu