Besmet met liefde *BxB*

74.

Ik ga van zijn schoot af. "Kom, we moeten vertrekken." Met een zucht neemt hij mijn uitgestoken hand aan, waarna ik hem omhoog trek van de bank. "Straks komen we nog te laat."

Aangezien Jay zijn schoenen al aan had, is hij zijn fiets uit de garage aan het halen terwijl ik in mijn schoenen spring.

Nou ja. Ik spring er niet in, maar...
Je begrijpt best wat ik bedoel.

Eenmaal buiten staat Jay al klaar met zijn fiets tussen zijn benen. Ik trek nog snel mijn jas van de kapstok.

Bijna vergeten...

"Hup hup. De taxi is gearriveerd." Plaagt hij me terwijl hij het belletje op zijn fiets laat rinkelen. Ik sla nog de deur achter me in het slot en voel pas dan in mijn zak of ik mijn sleutel wel heb meegenomen. Ik zucht opgelucht wanneer ik het metaal door mijn kledij voel prikken.

Nogmaals weerklinkt de fietsbel. "Ja, ja. Ik kom!" Ik neem een spurtje naar de fiets van Jay en laat mezelf op de bagagedrager ploffen. De fiets zakt diep door zijn banden, maar komt dan toch nog omhoog.

"Hou je vast." Na die woorden trapt James op de pedalen en probeert het stuur recht te houden, wat lijkt te mislukken, maar uiteindelijk rijden we op een traag tempo de straat uit. In de bocht klamp ik me vast aan de onderkant van het zadel, maar ik had niet op een verhoogde berm gerekend die vlak daarna volgt en dat voel ik in mijn achterste. Ik wrijf er pijnlijk over met mijn linkerhand terwijl mijn andere hand ondertussen al rond Jays' torso hangt uit angst voor een val.

"Ik zal er straks een kusje op geven." Grapt de jongen voor me. "Beter doe je dat, ja." Antwoord ik bot, maar ik weet dat hij doorheeft dat ik het niet zo bedoelde.

"Wat ga je daar eigenlijk gaan doen?" "Hier naar links." Geef ik hem instructies. Wanneer we uit de bocht zijn, antwoord ik pas op zijn vraag. "Gewoon. Een filmpje kijken waarschijnlijk." Ik zie Jays hoofd op en neer gaan en besluit mijn rechteroor op zijn rug te laten rusten. Ondertussen liggen beide armen rond zijn middel.

"Hoe lang blijf je daar?" Vraagt hij dan. Ik haal mijn schouders op. "Hé?" Dan besef ik me dat hij me mijn schouders niet kan zien ophalen. "Hoezo?" Besluit ik dan te antwoorden. "Gewoon." Haalt ook hij nu ook zijn schouders op. "Paar uurtjes misschien?" Klinkt het eerder als een vraag. "Kom je me ophalen dan?" Mijn hoofd tilt zich op van zijn rug. "Misschien." Antwoordt hij mysterieus. "Als je me stuurt wanneer, zal ik kijken of ik kan." Zegt hij dan. "Dank je." Zeg ik nog terwijl ik mijn hoofd terug zijdelings tegen zijn lichaam laat rusten.

Mijn benen zwenkelen heen en weer, maar ik heb geen zin ze in te trekken. "Jack?" "Ja, James? Je bent echt wel van de vragen vandaag hé?" "Oké, ik zwijg al." Plaagt hij me. "Nee nee!" Breng ik wanhopig uit. Nu kijk ik tegen de achterkant van zijn hoofd aan. "Zo bedoelde ik het niet." Ik laat mijn kin op zijn schouder rusten. Hij kijkt opzij en probeert me aan te kijken, maar richt dan terug zijn blik op de weg. Ik plaats een kusje boven zijn t-shirt.

"Dat weet ik wel." Hij laat enkele seconden het geluid van de ketting tussen ons gesprek in vallen.

"Hier naar rechts?"